Als dokter ben je een gast aan boord. Voorbereid op het ergste maar gelukkig vooral bezig met klein leed. Een blaar, een wondje, spierpijn, hoofdpijn en een verdwaalde vaccinatie. Om sneller het schip en haar bewoners te leren kennen loop ik de wacht mee. Dit deel van de reis de wacht van 1-5, de ‘hondenwacht’. Als ik om 11.00 uur uit mijn hut kom om te douchen kan ik direct aanschuiven bij een sessie squatting en planking. Niet het eerste waar je op dat moment aan denkt, maar weigeren is geen optie.
Vervolgens wordt het middageten voorbereid door de keukendienst. Voor hen een drukke lange dag volledig in het teken van de voedselvoorziening voor de mensen aan boord. In een redelijk gedisciplineerd proces wordt iedereen van eten voorzien en ruimen zij alles ook weer op om door te gaan met de volgende maaltijd of het 4 uurtje.
De middag is weer school. Docenten zitten met wisselende groepjes kinderen te werken en her en der werken kinderen zelfstandig. Sommigen zijn nog moe van de wacht de dag ervoor, maar ook zij worden bij de les gehouden. De kinderen zonder school die wachtlopen schuifelen er tussendoor en houden zich met varen, vissen of elkaar bezig. Af en toe klinkt er muziek en gezang, soms ook wat te luid.
De varende bemanning begeleid de kinderen in de diverse taken als zeilvoering, logboek bijhouden en andere zaken. Sommigen vinden dat fantastisch, anderen zien op tegen het sturen. Uit eigen ervaring weet ik nu dat dat soms niet eenvoudig is.
In de avond is er ontspanning en kletsen de kinderen vooral met elkaar, de docenten en bemanning. Na een paar uur slaap start de wacht om 1 uur. Iedereen is gewekt door leden van de voorgaande wacht. Geen wekkers want dan worden teveel mensen wakker. Zachte muziek, een doorgewinterde stuurman en vermoeide kinderen die naar muziek luisteren en hun taken netjes vervullen. Als toeschouwer een zeer bijzondere ervaring. Al die kinderen met dezelfde droom -deze reis te maken- die daar zelf invulling aangeven. Naast een enkele discussie heb ik geen grote problemen meegemaakt. Zo snel hebben de kinderen geleerd om zelfstandig met problemen om te gaan. Wat soms voor een buitenstaander als een chaotische omgeving overkomt blijkt toch een structuur en een systematiek te bevatten die ook nog tot een positief resultaat leidt.
Erik, scheepsarts Tenerife – Dominica