Tijdens de eigen reis Cuba kwam het groepje van Pieter er achter dat je in dit prachtige land overal afgezet wordt. Ten eerst heb je natuurlijk al een andere munteenheid voor toeristen: betalen met deze munt is duurder en wordt dan ook niet veel gebruikt door de “locals”. Ook heb je overal prijzen voor toeristen en prijzen voor bewoners. Zo kosten vijf bananen omgerekend 20 cent voor lokale bevolking en kostte diezelfde bananen voor ons omgerekend één euro. Tegen dit soort ongelijkheid val natuurlijk wel iets te doen, je zegt bijvoorbeeld “No, quatro peso por uno”, oftewel “Nee, vier cent voor één” en dan krijg je wel die goedkope banaan.
En tot slot probeert iedereen in je omgeving constant je geld te krijgen. Zo kom je om de haverklap mensen tegen op straat die je willen “helpen”. De eerste zagen we als een hulpvaardige man en we lieten hem ons helpen; hij regelde een slaapplaats, eten en een goede prijs voor ons (dachten we). We wilden hem wat geven voor zijn hulp en boden hem een pizza en wat te drinken aan, alleen het drinken nam hij aan. Iedereen vond hem erg aardig en toen hij ook nog vervoer van Pinar naar Havana regelde, was hij helemaal onze vriend (dachten we). Hij ging weer weg en we hadden een super dag, want we hadden veel gezien en gedaan. De volgende dag hadden we ook nog wat rondgelopen. We hadden afgesproken met hem bij onze slaapplaats en stipt op tijd kwam hij aan, Zijn vriend, die ons naar Havana zou brengen, kon niet meer want zijn vriendin was hoogzwanger en hij kon niet weg. Raar maar waar (dachten we).
Gelukkig kon hij ander vervoer regelen. We gingen met een lokale bus en konden zo voor drie euro per persoon het halve land door (ongeveer de lengte van Nederland). Wat een topdeal (dachten we). We gaven het geld, hij betaalde en we gingen de bus in. Alles ging goed (dachten we). Totdat hij opeens weg was. Huh?? Waar was hij heen? We wilden hem nog bedanken en zagen hem honderd meter verderop tussen de mensen verdwijnen. En op data moment vonden we uit dat de bus maar vijftien peso (60 cent) per persoon kostte. En de man, die was weg met de rest van het geld dat we hem hadden gegeven om te betalen. Alles was gepland: het geregelde vervoer dat niet doorging en de oplossing (de bus die nog goedkoper was) ook. Die man was dus al twee dagen met ons mee met als doel die paar CUC (euro) verdienen die we hem extra gaven. Wat een bizar land is dit…
Aan de andere kant: die paar CUC die hij nu verdiende waren wel ongeveer evenveel als het gemiddelde maandinkomen, dus dat hij toch wel slim gedaan! Maar goed, uiteindelijk hebben we op deze manier toch nog veel vaker minder betaald dan dat je normaal als toerist zou doen. Afgezet worden is dus soms, heel soms, toch wel positief.
THIJS