Joepie! De eerste dag van het grote avontuur is aangebroken! Alhoewel het nog steeds onwerkelijk voelt is het dan echt zover. De reis gaat beginnen!!! Alle tassen worden aan boord gebracht terwijl de druppels traag uit de lucht komen vallen. Zelfs de wolken huilen om ons vertrek.
Nadat er een enorme file was ontstaan bij de smalle deuren, waar iedereen tegelijk doorheen wilde, waren alle hutten gevuld en alle bedden opgemaakt. Toen gingen we de boot nog wat verder verkennen, en bijkletsen met de andere SaS’ers. Ondertussen komt het moment van afscheid steeds dichterbij.
We gaan nog een laatste keer op de foto met de familie en dan is het toch echt tijd. De zusjes vallen elkaar al wenend om de nek, en kleine broertjes gaan betraand aan je benen hangen. De oma’s knijpen nog een laatste keer in je wang, en de opa’s geven je nog een stevige klap op de schouder. Je moeder probeert niet te huilen, en je vader staat er naast (oké eigenlijk viel het allemaal wel mee, misschien komt dat nog volgende week vrijdag).
Het wordt een supertof avontuur, en iedereen heeft er nu al zo veel zin in! De bel gaat, dus we gaan nu eten. Tot de volgende keer! (Als we weer bij de A zijn denk ik.)
~Amber