“Hoe laat is het nou?!”, dat is de vraag die constant werd en wordt gesteld deze paar dagen. Op 26 oktober om 3:00 ’s nachts zou de klok een uur vooruit gaan… of was het nou achteruit? Martin zei dat iedereen het zou kunnen weten door logisch na te denken. Ik wist van vroeger nog dat mijn vader altijd zei: “Spring forward, fall back”, wat betekent dat de klok achteruit zou moeten in de herfst. Verder had ik me er eigenlijk niet meer mee bezig gehouden.
Op 27 oktober werd ik wakker gemaakt om iets voor 5 uur oude tijd voor mijn wacht van 6 tot 9, omdat de klok opeens eens een uur vooruit was gezet. Iedereen was er heilig van overtuigd dat het nu klopte, behalve ik. Toen ik eenmaal aan dek stond liep ik de stuurhut in om het er over te hebben met Martin. Toen ik hem had verteld dat het in de soep was gelopen, en we nu met 2 uur tijdsverschil ten opzichte van Nederland en Frankrijk, onze bestemming, door het kanaal voeren, vertelde hij me dat ik volkomen gelijk had en maar eens in het logboek van 26 oktober moest kijken. Daar had iemand, waarschijnlijk Martin, met vette letters geschreven: “EN DE KLOK? VOOR- OF ACHTERUIT? GRAPJE..” Toen ik me weer omdraaide vertelde Martin me dat ik de eerste was die het door had, en dat ik mijn mond er over moest houden, omdat hij wilde zien wie er nog meer achter zouden komen. Een uurtje later ging Hessel de stuurhut in, van wie ik later hoorde dat hij de tweede was. Tot op de dag van vandaag, 29 oktober, wordt dezelfde vraag nog steeds door alle leerlingen (en ook de leraren!) herhaald. Want diezelfde twee die er als eerste achter kwamen hebben netjes hun mond gehouden en zijn nog steeds de enige twee die er vanaf weten, zelfs toen het vanochtend pas om 10 uur ‘boordtijd’ licht werd, hier in Brest.
Ik zal het nog stil moeten houden, maar totdat iemand anders er achter komt dat de supermarkt hier in Brest pas 2 uur later dan de aangegeven openingstijd open gaat, zal dezelfde vraag herhaald worden. Want… hoe laat is het nou eigenlijk?!
Mente