’s Ochtends 4 februari: over het dek liep iedereen heen en weer. Vandaag zouden we op Cuba-reis gaan! Op de kade namen we afscheid van elkaar. ‘Pas goed op jezelf, heel veel plezier!’. Na 10 minuutjes liepen we naar een bushalte. Dat werd wachten geblazen, want de bus zou op ‘random’ momenten komen. Bij de halte ontmoetten we Frank, die zou proberen te regelen dat we konden vliegen naar Havana.. Vanuit Santiago de Cuba is het namelijk best ver. Frank leidde ons direct naar de plek waar je vliegtickets kon kopen. Uiteindelijk bleek dat dit niet ging lukken. We besloten een taxi en een casa particular te regelen. Deze casa’s vind je overal op Cuba. Fijne kamers en vaak hele vriendelijke mensen. Daarna gingen we een stuk door de stad lopen. We hebben een typische Cubaanse lunch gegeten op een mooi dakterras. We besloten uiteindelijk om de volgende dag een auto te huren.
Die dag waren we al heel vroeg bij het vliegveld om daar een ‘rent a car’ te zoeken. Maar weet dit over Cuba: ze kunnen je zoveel mooie dingen beloven, uiteindelijk is er meestal niets. Geen auto’s dus. We vonden een man die ons een bus aanwees. ‘Autobus, Havana!’ ’Ah, si, si…’We stapte in de bus en zaten tussen allerlei Cubanen. Ik vond de busreis fantastisch. We hebben 16 uur in de bus gezeten en onderweg zagen we ontzettend veel van Cuba. Mensen die werkten op plantages, paarden die losliepen langs de weg en al die supergave oude Amerikaanse auto’s! Tijdens die busreis kwamen er allemaal mensen langs met notenrepen en karamelsnoepjes. Dat zag er zo leuk uit.
De volgende ochtend stonden we best vroeg op voor een dag in Havana. We zijn naar een heel bijzonder marktje geweest waar ze allerlei oude spullen verkochten. Boeken, posters met Ché Guevara en Fidel Castro, oude munten en tijdschriften. Het was duidelijk dat het een vrije markt was, het verschil van de prijzen is enorm. Verder zijn we rond gaan slenteren. De Paseo (winkelstraat), het Capitool, het Museo de la Revolucion… De volgende dag begaven we ons richting Cienfuegos. We hadden een leuke witte auto en na 3 uur rijden waren we er. Het was een contrast met Havana, heel rustig en aan het water. We deden deze dag een beetje rustig aan en hebben vooral op het balkon gezeten en wat rondgelopen.
De volgende dag wilden we gaan windsurfen – alleen stond er totaal geen wind. Dus we besloten na een ontbijt van vers fruit, guavesap, broodjes met honing en een omelet maar naar de volgende bestemming te gaan; Camaguey. Camaguey is de ‘doolhofstad’ omdat er zoveel kleine straatjes zijn. Eerst kwamen we een andere groep SaS-leerlingen tegen en gingen we samen wat drinken. Daarna liepen we langs alle kleine straatjes. Samen met de andere groep gingen we aan het einde van de middag naar onze volgende bestemming: Bayamo.
Bayamo was klein en geen ander groepje is er geweest. Er liepen overal paarden met wagens en je kon bijna overal met ‘normale pesos’ betalen in plaats van het geld waar je als toerist vaak mee moet betalen: de CUC. Dit was het echte Cuba. De mensen waren ook allemaal zo vriendelijk en behulpzaam. We vonden die middag een knalpaarse auto naar Siboney. We hebben er heel lang over gedaan omdat de chauffeur het niet aandurfde om harder te rijden dan 30 km p/u! In Siboney zijn we even naar het strand geweest en daarna uit eten in het oude huis van de zanger van de ‘buena vista social club’. Het ging net zoals in elk ander restaurant. Je krijgt een uitgebreide menukaart maar als je iets besteld is het: ‘no hay.. no hay’(is er niet). Je bestelt net zolang tot er iets is dat ze wel hebben.
De dag erna maakte ik een wandeling over de klippen en hadden we voor de laatste keer ontbijt met uitzicht op zee. We ontmoetten een hele aardige Duitser die ons aan een taxi hielp die ons de hele dag zou rondrijden in Baconao. Eerst gingen we naar een plek waar we krokodillen en flamingo’s gespot hebben. Daarna reden we door naar een strand waar een soort ‘cowboy’ naast de weg stond. Hij had een grote hoed op en schoenen aan met zo’n grote zwarte spijker erop gemonteerd. Naast hem stonden drie paarden. Tegen een kleine betaling mochten we daarop rijden! Na het paardrijden wilden de jongens naar een dinosauruspark. Naast de weg bevond zich namelijk een park met nagebouwde, levensgrote dino’s. Wouter en de jongens liepen rond als kinderen in een snoepwinkel. ‘Oh kijk, een Triceratops!’ Silke, Christel en ik hebben er vooral veel om gelachen. Na een tijdje was het weer tijd om naar Santiago te gaan. De laatste keer uit eten en het laatste ‘eigen-reis-ijsje’ – ofwel een ‘reijsje’ ;). We hebben heel veel van Cuba gezien en ik vond het een fantastische ervaring!
Eenmaal op de Regina vertelde iedereen enthousiast al zijn verhalen aan elkaar. Volgens mij heeft iedereen een supertijd gehad. Dat kan ik zeker zeggen van ons groepje!
De Cuba-reis is geslaagd!
Adios,
Julia (groepje van Silke, Christel, Jeroen, Dolf, Youri, Wouter en Julia)