Op 4 februari begon onze eigen reis vanuit Santiago de Cuba. In groepjes van zeven mochten we Cuba gaan verkennen. Mijn groepje bestond uit Rona, Dieuwer, Leo, Brechje, Tomas en ik, met als begeleider Jaco. De dag van tevoren hadden we al een beetje de route gepland. Verder hadden we niet te veel vastgelegd. Al vlak nadat we het schip verlieten, hadden we vervoer geregeld naar Camaguey. En niet zomaar vervoer, in een soort veebus zijn we naar het stadje gereden, samen met het groepje van Marjolein. Toen we daar aankwamen, was het al laat. We zijn na een etentje met de twee groepjes snel teruggegaan naar onze casa particular.
De volgende dag begonnen we met een ontbijtje op het dakterras van onze casa. Echt superleuk, met een uitzicht over de hele stad. We hebben die dag een beetje door het stadje gelopen en hebben de nachtbus geregeld naar Trinidad, waar we die avond naar zouden vertrekken. Toen we terugliepen werden we door een man aangehouden, die ons een briefje gaf. Hij wilde dat we daarop onze nationaliteit aanwezen en toen we dat deden, gaf hij ons een briefje waar in het Nederlands op uitgelegd stond dat hij doofstom was. Hij vroeg niet om geld, stond er, maar wilde ons graag iets verkopen. We vonden het wel grappig en gebaarden dat we na de lunch met hem mee zouden lopen. Na de lunch stond hij inderdaad nog op ons te wachten. Hij liet ons een heel leuk pleintje zien met allemaal standbeelden. Een standbeeld stelde een man voor die op een bankje de krant zat te lezen. Daarnaast zat de man die model had gezeten voor het beeld ook de krant te lezen, echt een grappig gezicht. Uiteindelijk heeft hij ons niets verkocht, maar het was wel erg leuk!
Om zes uur ’s ochtends kwamen we aan in Trinidad. Die dag hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar het strand gefietst, waar we een rustig dagje hebben gehad: een beetje gezwommen en uitgerust van de nacht in de nachtbus. ’s Avonds hadden we vervoer geregeld dat ons naar Havana zouden brengen. De reis naar Havana liep eigenlijk iets te voorspoedig: Om drie uur ’s nachts kwamen we al aan. Op dat tijdstip konden we niet meer een casa regelen, dus hebben we maar rondgehangen bij de dierentuin. Om acht uur hebben we toen meteen een casa gezocht voor ’s avonds. Toen zijn we de stad ingegaan. Havana was erg mooi! We zijn naar het chocolademuseum gegaan, waar we lekker chocolademelk hebben gedronken en zijn toen weer doorgelopen. We liepen langs een bakkerij, waar we meteen naar binnen werden gevraagd. De werkers daar lieten ons de hele bakkerij zijn en we mochten helpen met het kneden en in de oven doen van de broodjes. Het was echt heel leuk om van de bakkers wat te horen over hun dagelijkse leven op Cuba en mee te maken hoe er daar werd gewerkt. Na afloop kregen we zelfs nog broodjes mee, superaardig. Verder in de stad zagen we dat er in een heel mooi gebouw een salsashow was. Het bleek voor ons veel te duur, maar omdat we kunststudenten waren (somos estudiantes de arte!) mochten we wel even binnen kijken. Zo hebben we toch nog superveel gezien en gedaan, ook al waren we pas om vijf uur de stad in gegaan. We hebben nog even iets gedronken en zijn toen snel gaan slapen, want de volgende dag reden we door naar Viñales in zo’n mooie Amerikaanse auto.
In Viñales wilden we heel graag paardrijden en de tabaksplantages bekijken. Het was wel al drie uur toen we er aan kwamen, maar het lukte toch nog om paarden en gidsen te regelen. We hebben toen drie uur over de plantages gereden. We hebben gezwommen en de gidsen hebben ons laten zien hoe de tabak wordt gerold. Daarna zijn we doorgereden, terug naar het stadje. We zijn toen gaan eten in een leuk Cubaans restaurantje. De volgende dag zijn we met de trein teruggereisd naar Havana.
Om drie uur zou onze nachtbus vertrekken op maandag, dus we hadden nog een ochtend in Havana. We zijn het rummuseum doorgelopen en vonden toen een superleuke manier om de stad te bekijken. Het heette camera obscura en was hoog in een gebouw. Hier was een camera en een spiegel opgehangen. Het beeld werd geprojecteerd op een schotel en een gids wees op die schotel allerlei gebouwen aan. Daarna moesten we helaas alweer snel naar onze casa gaan om onze spullen te pakken. We stapten in de bus en reden in 15 uur, met een korte tussenstop in Santa Clara om te eten, terug naar Santiago, waar we om 7 uur aankwamen. De hele week was het gelukt om al onze plannen uit te voeren. Bovendien hadden we gespaard. Nu hadden we nog een laatste wens: we wilden heel graag nog duiken. We zijn met de taxi naar Baconao gereden, waar een organisatie zat die duiken aanbood. Het lukte om een instructeur, een proefduik en een duik in de zee te regelen. In het zwembad hebben we uitleg gekregen en geoefend met de duikuitrusting. Daarna ging het echt gebeuren. Met een bootje gingen we naar een rif, waar we het water in gingen. We zijn toen een half uur onder water gebleven en hebben de bodem op 16 meter diepte bekeken. Het was een supergaaf einde van deze geweldige week! We zijn daarna met de taxi teruggereden naar het schip, waar we alle andere groepjes weer zagen. Het was heel gezellig om iedereen weer te zien. Het was echt een topweek en zeker een van de hoogtepunten van School at Sea!
Groetjes,
Inger