We hebben er lang op gewacht, maar vandaag was het zover: we gingen El Teide beklimmen! Iedereen had er heel veel zin in. Gisteravond hadden we onze trekkingsrugzak reeds ingepakt, vandaag moesten we alleen nog het eten voor twee dagen erbij doen. We hadden twee stokbroodjes, een appel of banaan, een yoghurtje en, als klap op de vuurpijl, twee mueslirepen. Iedereen wilde genoeg eten bij zich hebben, dus het brak uit in een soort gevecht voor eten.
Toen we daarmee klaar waren, moesten we helaas bijna twee uur wachten op de bus. Het was best warm dus iedereen had een korte broek en zo aan – achteraf niet zo slim want toen we de bus uitstapten, waren we al een stuk hoger en was het een heel stuk kouder. Na een busreis van anderhalf uur kwamen we aan bij de Teide. Het zag er eigenlijk niet echt uit als een vulkaan, meer als een berg. Vanaf de eerste minuut was het eigenlijk al meteen best zwaar. Gelukkig was het ook heel gezellig: we liepen allemaal in groepjes van mensen met je eigen tempo. Het uitzicht werd ook steeds mooier, en op een gegeven moment liepen we zelfs boven de wolken uit. Toen onze wandel- en klimtocht bijna het eindpunt naderde, kwamen de mensen die als eerste boven waren de mensen helpen die het zwaar hadden.
En na zo’n 4 uur lopen zagen we het topje van de herberg! Gelukkig hadden we het laatste stukje iets sneller gelopen, zodat we niet in het donker het steile stuk hoefde te lopen. Toen we bij de herberg waren hebben we uitgerust en ossenstaartsoep gegeten. De herberg was trouwens best primitief; als je drinkwater wilde moest je dat kopen of koken, er waren geen prullenbakken en je moest maar liefst drie euro betalen voor een KitKat waar je op dat moment erg behoefte aan hebt. Ook gingen we al vroeg slapen in onze grote kamers met stapelbedden, want we moesten al om 04:00 uur opstaan om naar de top te gaan en de zonsopkomst te kunnen zien.
Liz