Categorie: 2015 – 2016

We eten hier toch niet meer dan thuis? Ligt het dan aan het sporten? Of eten we toch wel meer? Ik zou het niet weten, maar iedereen komt aan. An de eerste maand wat het al lichtjes te zien. Mensen begonnen te zeggen: “Hey, ik ben aangekomen.” “Nee, joh,” was de reactie die je dan… Lees verder Aankomen

Naast de bilge is er aan boord nóg een plek waar niemand wil zijn: een donkere, duistere, vochtige maar vooral ontzettend stinkende plek. Wanneer er iemand naar binnen probeert te gaan, probeert iedereen in de salon diegene tegen te houden. Soms moet er echter toch iemand naar binnen. Zo moeten er twee keer per dag… Lees verder Het sti(n)khol

Eigenlijk is het vreemd dat hier nog geen blogje over is geschreven, aangezien we het de hele reis al elke nacht op zee meemaken. Misschien is het juist daarom: het is voor ons zo gewoon geworden dat niemand er echt meer van opkijkt. Toch is het nog steeds even prachtig. Ik heb het hier over… Lees verder Sterren onder water

Het is drie uur ’s nachts, donker en koud, de wind giert over het dek. Er is geen maan en de sterren zijn verscholen achter wolken. Op het klotsen van de golven na is het helemaal stil aan boord. Op één plek na: bij het roer zit een groepje van vier of vijf man wacht… Lees verder Het meisje

Heeft u zich wel een afgevraagd waarom een dolfijn een dolfijn heet? Ik zal het u vertellen, dan kunt u zich die moeite besparen. Een dolfijn heet een dolfijn, omdat een dolfijn iets anders is dan alles wat geen dolfijn is en daarom geen dolfijn heet. En dat is niet je reinste onzin, dat is… Lees verder Dolfijn, dolfijn, dolfijn

“Dan heb ik straks zes maanden op een zeilschip gewoond en kan ik nog niet zeilen!” Tijdens een recent reflectief moment bedacht ik me dat het tijd was om me weer meer met het zeilen te bemoeien. Sinds Tenerife had ik nauwelijks meer een lijn aangeraakt. Dat leek me ook niet gepast: de leerlingen moeten… Lees verder Weer op wacht

“Oh nee, nu al? Daar hing ik, als enige, over de reling. Koud twintig minuten de haven van Bermuda uit. Niet onverwacht, maar toch hield ik me korter staande dan goed was voor mijn ego als scheepsarts. Na deze ietwat beschamende eerste presentatie van mijzelf aan de Regina Maris crew, brachten de hierop volgende gebeurtenissen… Lees verder Zaaien, oogsten, fermenteren en groeien

Ze heeft het zwaar te verduren tijdens deze oceaanoversteek. Stevige wind en hoge golven maken dat ze van bak- naar stuurboord rolt. Ze wordt zeiknat, overal is water. Niet alleen van de golven, maar ook van de regen. Ze kraakt hier en daar, maar stoer en kranig slaat ze zich door metershoge golven heen. Soms… Lees verder De oude dame

Laatst lag iedereen heerlijk te slapen. Het schip ging rustig heen en weer en de wacht liep wacht. Maar toen werd de nachtrust verstoord. Van iedereen. Het was drie uur ’s nachts en de wacht kwam naar beneden: “Wakker worden! IEDEREEN wakker worden!” Ik lag in bed en ik dacht “hoezo moet iedereen wakker worden?”… Lees verder Slapen doe je later maar

Ons huis begint steeds meer te lijken op Villa Volta: een attractie in de Efteling. Nadat we vertrokken waren vanuit het zonnige Bermuda, waar iedereen nog vrolijk en levend was, sloeg de sfeer snel om; van lekker weer naar wind en kou en van gezelligheid en vrolijkheid naar zeeziek en chagrijnig. We zijn volgens mij… Lees verder Villa Volta