Zoals altijd ben ik weer degene die iets mankeert. Deze keer waren we heel leuk naar een oud fort gewandeld. Hier waren we verstoppertje aan het doen toen ik besloot om op een spijker te gaan staan. Het muurtje waar Simone al op zat zag er heel verleidelijk uit maar bij het erop springen ging het mis. Snel schoen en sok uit……. Een gaatje waar bloed uitliep. Heel handig was wel dat Olga (scheepsarts) mee was. Met een drukverband gemaakt van een sok en zakdoek zijn we terug gelopen naar het schip. Dit was gister. Vandaag willen we vertrekken, de pijn was niet heel weinig. Om er zeker van te zijn dat er niet vuil in mijn voet achter was gebleven wilden we een foto maken. Op naar het ziekenhuis.
Het ziekenhuis is in Hamilton dus eerst maar een taxi. In het ziekenhuis moesten we eerst allemaal papieren invullen, heel veel informatie dubbel. Vervolgens mochten we wachten. Heel lang duurde het niet voor ik naar een kamer mocht, hier hebben ze me gewogen, bloeddruk en zuurstof gemeten. Weer wachten, nieuwe kamer, weer wachten, verpleegkundige die me weer dezelfde vraag stelt, weer wachten, arts. Hij zegt dat er zo een verpleegkundige komt voor een röntgenfoto, weer wachten. Als de verpleegkundige er is worden de zijkanten van het bed omhoog gedaan en word ik met bed en al door het ziekenhuis gereden! Ik ben wel vaker in een ziekenhuis geweest maar dat is nog nooit gebeurd. Zelfs bij de foto bleef ik in bed! Nadat ik weer was terug gereden en weer had gewacht kwam de arts met het goede nieuws…. Er is niks achtergebleven. We konden weer gaan, eindelijk weer lopen.
Lika