Waar de vorige dag de uitpuilende salon nog was gevuld met wilde duiveltjes die met hun luidruchtigheid de fel schitterende concentratieboogjes van enkele engeltjes in scherven uiteen lieten spatten, was de salon vandaag gevuld met een bijna pijnlijke stilte waarbij het er schijn van had dat er exorcisme was uitgevoerd op de bezetenen, die nu als Gabriëltjes de staarwedstrijd van hun boeken, die zeker competitief waren, probeerden te winnen. De duivelse vurigheid bleek niet helemaal uitgebannen en leek hergeprogrammeerd om de toetsen, die al maanden in het donkere hol van Pascal lagen weg te rotten, nu af te werken van de nauwkeurigheid en snelheid van een Spaanse spits. Van een gemiddelde van een broodmagere, door iedereen samen gemaakte aantal toetsen van drie per dag, schoot dit aantal als een glazen lift door het dak naar ruim vijftien afgeleverde resultaten, wat hoognodig was voor velen om hun schoolwerk van dit jaar succesvol af te ronden. Deze hervorming was het gevolg van een brief op de kerkdeur, daarop genageld door Sam en Pascal. Deze brief bevatte echter geen 95 stellingen maar één dikgedrukt punt dat het verband tussen het aantal resterende dagen en het aantal nog door iedereen te maken toetsen illustreerde, wat ondertussen wel heel erg leek op de Thalassa die onder een dichtgaande brug probeert door te varen. Gelukkig worden die zeshonderd paardenkrachten van de monsterlijk groene motor in onze machinekamer nu bijna honderd procent benut en draait de motor op volle toeren om het schip nog net die boost onder de steeds dichterbij komende brug door te geven.
Floris