Hier in Bermuda hebben we een nieuwe vriend, Dudley. We lagen voor zijn warenhuis aan de kade en Sam maakte een praatje met hem. Hij wilde wel boodschappen met ons doen, waarbij we zijn busje konden gebruiken. Na de boodschappen zei hij dat hij over een paar dagen nog wat kinderen nodig had, om 500 dozen in zijn magazijn te verplaatsen. Nu zou daar natuurlijk niet zoveel animo voor zijn als hij ons niet pizza had aangeboden voor als we klaar waren. Uiteindelijk waren we dus met z’n vijftienen op pad, terwijl er oorspronkelijk maar tien kinderen nodig waren. In het magazijn moesten we flesjes van de ene doos verwisselen met de andere doos. Met z’n vijftienen was het een makkelijk klusje, maar helaas hoorden wij dat de pizzabezorger al dicht was… Echter niet getreurd, want als we nog ongeveer 200 dozen meer zouden sjouwen zouden we allemaal twee flesjes mee krijgen om op te drinken. Uiteindelijk hadden we 50 euro gekregen voor pizza en had iedereen genoeg energy drank (dat zat er in de flesjes) om zijn verloren gegane energie mee bij te vullen. Het was zelfs iets meer dan nodig, want volgens mij zijn er nog nooit tot zo laat zoveel mensen wakker gebleven 😉
Dirk