Na de eigen reis hebben we er opeens heel wat levende wezens bij op de Thalassa. Direct nadat de groep weer bij elkaar was aan boord, begonnen er al kriebels te dagen bij sommigen van ons. En voor we het wisten had bijna iedereen van die kleine beestjes over hun hoofden lopen. Ook de mensen die de vorige dag nog vurig zweerden dat ze niets hadden, haalden toch continu hun hand door hun haren met een hoop die al lang gevlogen was. En toen opende er een kamsalon zich op het dek. Met al die groene kammetjes werd elke haar en daarmee ook de enorme klitten uitgekamd. Tja, en toen was het wel duidelijk, ze hadden zich lekker op onze hoofden genesteld en zouden daar voorlopig ook niet meer weg gaan. En dus stonden er ’s middags tien mensen aan dek in hun zwemkleding om hun haar eens lekker vet te maken. Onze Sammie genoot er met volle teugen van, want ja, hij had nog nooit luizen gehad (poeh poeh, goed hoor viezerik). Na vijftien eeuwig durende minuten sprongen de mensen met een kerkhof van luizen en neten op hun hoofd het water in en werd er zoveel shampoo gebruikt dat iedereen massaal inkopen zal moeten doen op Cuba. Maar we zijn in ieder geval verlost van al die beestjes waarvan niemand eigenlijk precies weet hoe ze eruit zien maar waardoor wel iedereen op drie meter afstand komt te zitten van elkaar.
Wieske