Mmmmmm; moet je je voorstellen: je denkt aan reclames van tropische vakantieparadijzen, met eilandjes met kleine hutjes van riet en een prachtig wit strand met helder, lichtblauw water en natuurlijk palmbomen. Dan word je wakker uit je dagdroom, en je hoort dat we land kunnen zien. En ja hoor, je loopt naar buiten, en je ziet precies datgene wat je in je gedachten had. Dat was een beetje het gevoel dat ik had toen we bij de San Blas eilanden van Panama aankwamen. Op een afstand leken de eilandjes een beetje op Terschelling (wel leuk, maar niet zo tropisch), maar toen ik weer aan school ging en de zon kwam door de wolken op het moment dat we dichtbij waren, zag ik dat het echt prachtig was. En wat dan nog het beste was, was kijken naar deze eilandjes samen met Caïa en Floris vanaf de vijfde ra onder het genot van een heerlijke stroopwafel die we nog over hadden van Curaçao.
Gijs