Sinds gisteravond dobberen we een beetje voor de kust van Frankrijk, nadat de vierde scheepsovername was afgelopen. We werden wat vroeger wakker gemaakt zodat we voor het eerst in vier weken weer konden bellen met onze familie. Het was zo fijn om weer eventjes je ouders te spreken en te horen wat er allemaal in de tussentijd was gebeurd.
Na het bellen had de keukendienst van de laatste scheepsovername een superlekker ontbijtje voorbereid. Een typisch Engels ontbijtje met worst, spek, ei, bonen in tomatensaus en brood.
Het weer vandaag was echt superrustig, er was amper wind. Om 17:00 uur tijdens mijn wacht werden we allemaal naar het middendek geroepen. Daar stonden we dan met onze dikke truien en lange broeken op het middendek, toen onze nieuwe kapitein vertelde dat we mochten zwemmen in het ijskoude water van het Kanaal. Enthousiast renden we naar binnen om onze zwemkleding aan te doen. Ik had het al koud toen ik nog in m’n hut stond en ik was nog niet eens naar buiten gelopen. Vanuit de gang kon ik de eerste mensen al horen gillen.
Toen ik klaar stond, keek ik voorzichtig even over het randje, alsof ik kon zien hoe koud het nou echt was. Gewoon verstand op nul zetten en springen dacht ik. Ik geloof niet dat ik ooit in zo koud water gezwommen heb, maar het gaf wel een kick. Ik trok een snel baantje naar het trappetje en toen ik eruit klom leek het boven water ineens een heel stuk warmer. Ik moest me wel weer snel omkleden, want ik had nog steeds wacht.
De wacht was verder erg gezellig en eindigde met een prachtige zonsondergang.
Rebecca