Vanochtend werd ik verward wakker in een nieuw bed in een nieuwe hut en we liggen stil. Oh ja, gisteren zijn we aangekomen op Bermuda en hebben we een hutwissel gehad. Nog even wennen om wakker te worden in een tweepersoonshut na twee maanden in een vijfpersoonshut.
Rond een uur of elf kwam er een groep Duitsers aanwandelen. We liggen namelijk in de buurt van de Regina Maris en de Johann Smidt (twee zeilschepen van Ocean College, red.). De dag ervoor hadden we ze uitgenodigd voor een rondleiding. Enkele van ons gaven ze een uitgebreide rondleiding en als afsluiting van de rondleiding had de keukendienst een heerlijke smoothie gemaakt. Nadat we ons schip hebben laten zien vroegen we ook of we de Duitse vloot mochten bekijken. Dat was geregeld en om twee uur waren we welkom.
Iets voor twee waren we daar. Na een rondleiding door eerst de Johann Smidt en vervolgens de Regina Maris vonden we vooral dat ons schip overzichtelijker is. Misschien snap je nu helemaal niet wat ik bedoel, dus ik leg het even uit. Aan dek is het bijvoorbeeld fijn als de wachtleider altijd weet waar iedereen is en waarom diegene daar is. Meestal staat de wachtleider dan ook op de brug om dat overzicht te kunnen houden. Bij de andere schepen merkten we dat je nergens echt overzicht had. We zijn in ieder geval erg blij dat we op de prachtige Thalassa mogen varen. Ook omdat elke hut zijn eigen douche heeft, bijvoorbeeld!
Begin van het eind
Helaas komt aan alles een einde, na al vijf maanden te leven in deze droom is het bijna tijd voor afscheid. Dit is mijn laatste blogje. Tijd om op huis aan te gaan.
Ik moet wel een zeemeermin zijn. Want ik heb geen angst voor de diepte, maar wel een grote angst voor oppervlakkigheid.
Valentijn