We zijn vandaag de dag wat eerder begonnen dan normaal: we hadden voor zeven uur al ontbeten en ingepakt. Om zeven uur zaten we al in de bus naar de Teide. Veel hadden er zin in en sommigen al wat minder. We hadden al wel wat gehoord over de Teide in een presentatie van de avond ervoor, maar ik wist nog steeds niet echt wat ik moest verwachten. Na twee uur in de bus waren we bij de start van onze wandeling, we hebben al een groot deel van de tocht met de bus gehad. Toen we uit de bus stapten zaten we al op 2000 meter hoogte maar we moesten nog ongeveer 1500 meter hoger. Het eerste stuk lopen was prima te doen, we zaten in een heel woest landschap, het zag er aan het begin al mooi uit. Het eerste stuk was nog niet heel steil, bijna iedereen was hier nog gelukkig en het ging nog goed met iedereen. Toen kregen we het nieuws te horen dat de teleférico niet werkte en dat we naar beneden moesten lopen. Het plan was namelijk om naar boven te lopen en dan de kabelbaan naar beneden te nemen, maar dat ging nu niet meer door.
Door dit nieuws waren sommige mensen al iets minder gemotiveerd maar velen hielden de motivatie erin. We hebben ook Teide-eieren gezien, daar was ons over verteld in de presentatie. Toen hebben we een pauze gehouden net voor het steile stuk. Sommigen konden niet verder dan daar vanwege blessures of andere dingen. We zijn daarna met de rest het steile gedeelte begonnen. Hier was de wandeling echt begonnen. Het was heel gezellig en er kwamen veel leuke gesprekken uit voort. De wandeling had veel ups en downs, sommige momenten had je heel veel energie en sommige momenten had je geen energie. Het was heel mooi, een landschap vol met bergen, rotsen en een eiland in de verte, echt een scene uit een film.
Op een flinke hoogte zat een hutje waar we met lekkere broodjes hebben geluncht. Er waren daar ook weer wat mensen die niet door konden. Zij bleven wachten tot we weer terug kwamen. Toen we eenmaal op de top waren was iedereen heel blij, Iedereen had het gevoel, dit hebben wij gewoon echt gedaan. Dit is iets wat we samen hebben bereikt en waar iedereen trots op mag zijn. Dit was ook weer een realisatiemomentje. We moesten nu ook nog terug. De terugweg ging veel makkelijker en het was ook een stuk minder vermoeiend. Het werd wel langzaam donker waardoor we dus eigenlijk moesten opschieten. We hebben het helaas niet gehaald voor het donker waardoor het wel moeilijker werd om te zien waar je liep. Het donker creëerde wel een gezellige sfeer waar ook weer leuke en gezellige gesprekken uit voort kwamen. We kwamen om 20.15 uur aan bij de bus en toen was iedereen heel blij dat we er klaar mee waren. De buschauffeur was wat minder blij, want die had heel lang op ons moeten wachten.
Het was een echte reis met veel ups en downs. Toen we terug waren bij de boot was het al weer 22.00 uur. Van Sam en Sander kregen we te horen dat er nog nooit een groep deze wandeling zo langzaam gedaan had, dus misschien volgende keer toch maar wat meer doorlopen. Maar we hebben het toch maar gewoon gedaan en daar zijn we trots op.
Thijn