We zijn precies drie weken aan boord en de eerste haren zijn al uitgevallen…
De groep aan boord heeft z’n ritme inmiddels wel gevonden. Wachtlopen, eten, slapen, school, wachtlopen, oh en elke zoveel tijd „Dolfijnen!!!“.
Maar saai is natuurlijk geen optie, want elke dag brengt hier iets verrassends. Of het nou een kotscontest is, een klim in de mast, dolfijnen, een walvis, of een ander spectaculair verschijnsel. Zo gingen er vandaag opeens twee jongens kaal. Na een blijkbaar niet zo geslaagde knipbeurt van gisteren, besloot vanochtend de eerste om dan maar kaal te gaan. We hadden natuurlijk wel verwacht dat het ergens in de reis zou gebeuren, want voor jongens ontstond al vroeg het dilemma: `Thuis komen met lang haar of zonder haar?´. Maar vandaag vlogen de eerste haartjes al over dek de zee in. Toen ging ook de tweede uit `solidariteit‘ kaal, en voerde de wind nog wat haren de zee in.
De rest hielp met het scheren van de koppies of keek vol ongeloof toe en elke zoveel tijd liep er iemand grinnikend langs. Niet iedereen gaat kaal (voorlopig), zo zei de een „Geen haar op m’n hoofd die daaraan denkt!“. Ik denk dat ik voor de komende tijd ook de haren lekker op mijn hoofd laat zitten.
Hoe dan ook, voor de nieuwsgierige ouders thuis, u heeft bij deze een kans van 2/11 dat uw zoon kaal is!
Lilya