“Door het goede overzicht dat de SaS’ers, hun ouders, hun docenten op school en ik nu hebben, zou het schoolwerk ook zonder problemen moeten verlopen.” (Sander Habets tijdens de virtuele inscheping, oktober 2020)
Helaas! Alle goede voorbereidingen ten spijt blijken de meeste SaS’ers onderweg een (kleine) achterstand opgebouwd te hebben. Soms is dat hun eigen schuld en waren ze aan boord bezig met van alles en nog wat, maar niet hun schoolwerk. In andere gevallen hadden we onderweg technische problemen (een tijdje geen internet), konden bepaalde toetsen onderweg niet gemaakt worden (luistertoetsen) of brak er een pandemie uit waardoor de docenten thuis wel even iets anders aan hun hoofd hadden dan die ene toets naar die ene leerling op zee sturen. Hoe nu verder?
De SaS’ers worden ruim van tevoren voorbereid op de terugkeer naar het normale (school)leven. Zo rond Panama roep ik voor de eerste keer door het schip: “mooi, we zijn al op de helft!” Een maandje later, bij het vertrek van Cuba als we voor het eerst weer echt naar het oosten gaan varen, is het: “zo, we zijn al op de terugweg!” Dat wordt mij niet in dank afgenomen, maar het is wel een reality check die sommige SaS’ers nodig hebben om even een tandje bij te zetten. Eindelijk wordt dan toch maar die toets wiskunde gemaakt waar ze al twee maanden lang “bijna klaar” voor zijn!
Na deze inhaalslag inventariseren de SaS’ers ongeveer een maand voor de thuiskomst hoe het ervoor staat. Ze maken een lijstje van de toetsen en opdrachten die ze nog niet gemaakt hebben en die ze wel hadden moeten doen volgens hun PTA. Daarbij leggen ze ook verantwoording af: waarom zijn die onderdelen niet gemaakt? De instructie voor de SaS’ers is om op school zo snel mogelijk met hun mentor en docenten in gesprek te gaan over de ontbrekende toetsen en de instroom op school. Met hun lijstje in de aanslag kunnen ze dan met elke docent concrete afspraken maken over de gemiste onderdelen en een inhaalprogramma opstellen.
Maar eerst: meivakantie! Gelukkig hebben de meeste SaS’ers eerst één of twee weken vakantie voordat ze weer naar school moeten, dus ze kunnen eerst rustig thuis wennen en familie en vrienden zien. Sommige SaS’ers gebruiken deze tijd ook om hard aan hun achterstanden te werken en de schade te beperken. Zelfstandigheid en verantwoordelijkheid nemen, twee competenties die aan boord enorm belangrijk zijn en waar hard aan gewerkt is, worden op die manier direct in het “echte” leven toegepast.
Na de vakantie stappen ze ietwat onwennig voor de eerste keer over de drempel van hun schoolgebouw. Niet meer zelf bepalen voor welke vakken je gaat werken, niet meer zelf bepalen wanneer je toetsen maakt, niet meer even pauze nemen als je daar aan toe bent, geen wijde oceaan om over uit te kijken als je even afgeleid bent, maar wél weer de hele dag naar docenten luisteren en een lesrooster volgen. Sommige leraren kijken je raar aan of vragen je of je wel in de goede klas zit. Ze zijn je blijkbaar gewoon vergeten… Het duurt even voordat de SaS’ers hun draai op school weer gevonden hebben. In die periode kunnen SaS’ers, ouders en docenten altijd contact met mij opnemen. Op die manier verloopt de instroom ondanks alles zo soepel mogelijk.
Na twee maanden strijden om hun persoonlijke inhaalprogramma te voltooien én de reguliere lesstof bij te houden, gaan de meeste SaS’ers gewoon over naar hun volgende leerjaar. Niet allemaal, maar dat is niet erg. Ze hebben een onvergetelijke zes maanden achter de rug en heel veel geleerd over de wereld en zichzelf en dat is ook wat waard.
Ik kijk er naar uit volgend jaar dit weer allemaal in het echt mee te maken.
Sander (onderwijscoördinator aan boord)
