Het is vrijdagavond 14 november als we van Thijs een presentatie krijgen over onze aankomende expeditie. We gaan de Teide op! We krijgen wat algemene info over de berg, de paklijst en het programma.
Zaterdagochtend 15 november is een en al stress. Ik heb samen met Christiaan, Douwe en Tara keukendienst. We zijn er voor verantwoordelijk dat iedereen dezelfde hoeveel eten meeneemt en beleg voor de volgende ochtend. Per persoon krijgen we: 2 mueslirepen, 1 appel, 1 sinaasappel, water en 2,5 stokbrood. Om 10:30 staan we met z’n 36en klaar om in de bus te stappen (begeleiders zijn Thijs en Sigrid). Ik zit naast Nikki. Na een tijd in de bus stoppen we om een film te kijken over de Teide. Na nog ongeveer een halfuur in de bus zitten komen we om 12:00 aan bij ‘Parque Nacional El Teide’ om aan onze beklimming te beginnen. Elke 3 kwartier houden we pauze om even wat te kunnen drinken/eten en even op adem te komen. Vol energie begonnen we te lopen, maar al snel had ik door dat ik het niet ging redden met mijn rugklachten om mijn backpack de berg op te tillen. Met heel veel dank aan Thijs, Marijn, Jasper, Hessel en Sija hebben zelfs mijn spullen het tot de Refugio (de herberg) gehaald. De klim was heftig, maar toen we eenmaal dat huisje zagen waren we echt intens blij. Na een heerlijke (kuch) opwarmmaaltijd dook iedereen lekker z’n bedje in. We sliepen in grote zalen met wiebelige stapelbedden.
Zondagochtend rond 4:00 stond iedereen weer buiten met sjaals, mutsen, handschoenen en zo veel mogelijk kleding, want het was KOUD. We vervolgden onze tocht naar El Pico del Teide. Het was donker, koud en het stonk naar zwavel. Maar het was wel heel gaaf toen we met z’n allen de top bereikt hadden en een prachtige zonsopkomst als uitzicht hadden. En dan het afdalen. Dat ging natuurlijk een stuk sneller dan het klimmen, en hoe lager we kwamen hoe warmer het werd. Het aantal laagjes nam langzaam af. Op de top had ik 3 onder- en 6 bovenlaagjes en beneden had ik er 1 onder en 2 boven. Ik daalde af met Nikki, Bibi en Sija en het was echt supergezellig. Ik heb het zelfs voor elkaar gekregen om mijn backpack zelf naar beneden te krijgen. Toen we rond 13:30 aankwamen beneden en de bus zagen, waren we zooo blij om even op een zachte stoel te zitten ipv op stenen. Al met al vond ik het een supergave excursie. Het was een goede teambuilding oefening en we hebben er als groep veel van geleerd.
Lotte