De deining van het schip wekte mij voor weer een prachtige dag op de Thalassa. Op dat moment wist ik nog niet dat ik de hele dag binnen zou zitten voor school, maar desalniettemin was het mooi om te zien hoe de zonnestralen door het patrijspoortje van mijn hut naar binnen schenen. Af een toe een kolk helder zeewater en dan weer de knalblauwe lucht.
De hutgenoot onder mij gaat altijd gelijk haar bed uit en is meestal binnen vijf minuten al verdwenen. Mij lukt dat niet, dus terwijl mijn andere hutgenoot boven mij zich aankleedt in haar bed (want daar heeft ze meer ruimte dan op de grond) blijf ik nog even liggen. Als ze dan toch eindelijk naar beneden komt (veel te laat) begint het bilschuren. Dan probeer je je aan te kleden, terwijl alles heen en weer gaat en er te weinig ruimte is. Echt een feest, super gezellig. Als we dan wacht hebben gaan er twee broeken, twee thermo, twee truien en een zeilpak aan, omdat het buiten best wel koud is geworden en we inmiddels bijna terug zijn in ons koude kikkerlandje.
Voor mijn 8-12 wacht begint, eten we nog snel even een cornflakes met melk ontbijtje en dan lopen we wacht. Na de wacht is gelijk de lunch: aardappelpuree met worstjes en salade, lekker! Alleen maar lekkere dingen. Ik vind het leuk om te merken hoe veel we verbeterd zijn in de keuken en dat ook nu zonder kok, de meeste gerechten nog steeds lukken.
Die middag, tijdens onze wacht, werden we naar de salon geroepen door Sam en Sander. Ze vertelden dat de aankomst waarschijnlijk veel later zal zijn dan gepland. De vorige SaS jaren kwamen meestal een paar dagen van tevoren aan in Nederland, maar met de tegenwind die wij hebben, wordt dat waarschijnlijk pas één avond voor onze officiële aankomst op 12 april. Voor ons dit jaar dus geen stiltemoment in de duinen van Den Helder, helaas.
Met nog één week te gaan heeft iedereen het veel over thuiskomen. Sommigen kijken er zelfs naar uit om hun kamerplant weer te zien!
Liefs Milan
(Gefeliciteerd Boele)