Over 14 dagen zijn we weer thuis. Nou ja, ons eerste thuis dan. In deze zes maanden is er hier aan boord veel veranderd. Zo is het woord “boot“ veranderd in “thuis“. Voor mij was dit besefmoment al in Dominica, toen ik zei: “kom jongens, we moeten weer naar huis.“
Nu is het al bijna weer tijd om écht naar huis te gaan. Vanaf vandaag nog maar twee schooldagen, nog maar één wachtdag, één keukendienst, één filmavond en nog maar twee scheepsovernames. Maar…. al deze laatste keren betekenen niet dat de sfeer aan boord verandert! Iedereen is nog super erg aan het genieten van onze laatste weekjes en we ontkennen gewoon dat we naar huis gaan ;). Een paar mede-SaS’ers roepen al steeds dat ze niet naar huis willen, maar stiekem missen ze de mensen thuis wel!
De aftellers op het krijtbord worden al snel teruggefloten door iedereen aan boord.
Onze ouders daarentegen kijken (denk ik/hoop ik) erg uit naar onze terugkomst. Natuurlijk kan ik ook niet wachten om mijn ouders weer in mijn armen te sluiten, maar alsnog is er een twijfel. Hoe is het voor ons om terug te komen? Hoe gaan we school oppakken? En onze vrienden? Herkent mijn hond mij nog wel? En wat gebeurt er wanneer we de 13e weer op de kade staan?
Noortje