Een ode aan de docenten
Ik heb voor mijn blog geen inspo,
Alexandra stelt wat saaie dingen voor, maar die zijn echt een no go
Ik zit al lang na te denken over wat ik nou moet schrijven,
maar dan is dat vast wat stoms, want jullie niet bij zal blijven
Toch moet dat,
dus typ ik wat vanaf dit grote zoute bad
Dit gedicht is dus zowel mijn laatste blogje,
als een vaarwelgroet aan ons lange tochtje
Ik wil het graag even hebben over onze docenten,
dan krijgen zij wat extra’s, naast wat centen
Op kantoor… Alexandra print maar door,
Jirri kan dat toch wat beter hoor
Het papiertekort, daar zorgt Alexandra voor.
‘’Het is echt niet zo moeilijk’’ zeggen we dan in koor
Gelukkig kan ze andere dingen;
super hard met de keukenmuziek meezingen
Dan hebben we nog iemand, en die is super irri,
dat is onze -niet zo geliefde- Jirri (grapje)
Bij hem gaat de pirri pirri
wel naar binnie binnie
Hij doet op al zijn eten hete saus,
en legt daarna wat uit over politiek en de paus
Ook weet Jirri wel hoe hij ons moet pesten,
dat doet hij als een van de beste
Maar geen zorgen, we pakken hem terug,
voor het evenwicht op onze “balansbrug”
Geen idee wat voor een boomerwoord dat is,
misschien Alexandra even vragen, die heeft het vast niet mis
Danielle, onze AK-docent, en ook mijn mentor!
Zij is echt mijn schoolcorrector
Dan sta ik weer in de keuken in plaats van aan school,
maar heeft zij wel lekker eten in haar bowl
Daar geniet zij erg van,
maar geef haar geen koude koffie of een stuk ham
Ze is namelijk vega dus voor vlees hoef je haar niet te bellen,
dit was einde hoofdstuk voor onze Brabantste Danielle
We hebben ook een rasta, Wouter.
Zijn haar is in vergelijking met de rest net een stukje stouter
hij heeft de oplossing voor verveling,
je kunt een leuke uitleg krijgen, over een wortel of staartdeling
Onze bio en natuurstrijder, Mark Heus,
een grote vriendelijke reus, maar niet zo’n grote zeilneus
maar hij werkt hard en doet lekker zijn ding,
en weet alles af van voortplanting
De vega’s Wouter en Danielle,
daar heb ik niet veel meer over te vertellen.
Jirri daarentegen,
ja, daar zou ik wel een heel boek over uit kunnen geven.
Ik speel ‘m nu door naar Mark, de kaart.
Hij stelt voor zijn leerlingen een hoge standaard daarmee houdt het schoolwerk goed vaart.
Als Alexandra aan kantoor zit, verdwijnt er wel eens een toetssnoepje,
maar uiteindelijk is dit een heel leuk docentengroepje.
Dit schrijven was echt een feestje!
En nu weer onderweg, naar huisje boompje beestje.
Noor