Het was een drukke dag die rustig leek te beginnen. We begonnen met ons lievelingseten havermout en een liedje voor de jarige. Daarna gingen we gewoon aan school tot de lunch. Na de lunch werden alle eentjes op het middendek geroepen om de nieuwe stores te komen inladen. Met z’n allen gingen we de bijboot in. Aan land duurde het maar even en toen kwam er een tjonker* van een vrachtwagen aanrijden. “Hoe gaat dat er allemaal nog bij passen joh“ werd er gezegd. Maar toen de achterklep open ging was de vrachtwagen maar voor een heel klein deel gevuld. Toch waren het toch nog best wat spullen, dus we maakten mooie treintjes om alles de bijboot in te laden. Nadat alles heen en weer was gevaren begonnen we het in te ruimen op het schip. Na wat gepeins en gepuzzel bleek het toch allemaal weer makkelijk te passen.
Om vier uur hadden we een lekker door de keukendienst klaargemaakt vieruurtje, waarbij we de verjaardag van onze mede-SaS‘er vierden! Rond een uur of zes waren alle stores weggewerkt. Toen konden we nog even voor de laatste keer in Panama zwemmen. Er werden achteruit salto’s gedaan en pogingen daartoe.
Vlak voor het eten werd mij en drie andere SaS’ers verteld dat we plotseling ankerwacht hadden!
Ankerwacht krijgen leerlingen wanneer alle crew van boord gaat. Met z’n vieren gingen we naar de stuurhut. Het enige wat we eigenlijk hoefden te doen was te zorgen dat het rode bolletje (het schip) niet buiten het groene ringetje kwam op de digitale kaart. Dan is namelijk het anker los en is het schip weg aan het drijven. Als dat zo is gaat er gewoon een alarm af en dus dan moesten we panikeren. Als dit gebeurde moesten we de kapitein bellen. Gelukkig was dit zoals verwacht totaal niet het geval en zaten we gewoon voor een aantal uur te kletsen in de stuurhut. Het was erg leuk. We waren natuurlijk ook verantwoordelijk voor als er andere dingen gebeurden. Zo kwamen er leerlingen melden dat het water in de vaatwasser niet wegliep, en dat ze een prullenbak hadden gesloopt. Matig, maar goed. We hoefden dus eigenlijk alleen maar een beetje een gezellige avond te hebben in de stuurhut.
Toch was het echt heel gaaf om te bedenken dat we zomaar opeens deze driemaster kregen! De crew had een erg gezellige avond en kwamen om half één pas aankakken. Dit vonden wij natuurlijk alleen maar heel leuk, want een paar uur in de stuurhut zitten, zonder volwassenen erbij, komt echt niet vaak voor. Na deze lange dag en al deze verantwoordelijkheid kropen we lekker onze hangmatten in.
Groeten,
Zora
*tjonker (SaS-taal) = heel groot