Mijn ochtend begon fantastisch. Laat ik eens uitleggen waarom:
Sinds de hutwissel slaap ik in de privé . Dat betekent dat ik met drie andere meiden in een hut slaap. Wanneer we stilliggen mogen we buiten liggen. Ik heb nu ontdekt hoe fantastisch het is om wél binnen te gaan liggen en alle bruikbare ventilatoren te claimen en ze te verspreiden over mijn bedje.
Na een bakkie havermout met gedroogde abrikoosjes kon de dag beginnen. Eén derde van de groep ging vandaag op een excursie, maar ik hoorde bij de groep die om acht uur met zijn hoofd boven de schoolboeken moest hangen. Doordat een deel van de groep op avontuur was, werd de sfeer aan boord van het schip heel rustig waardoor ik mij goed kon concentreren op statistiek, de Vlaamse primitieven en bevolkingsdiagrammen. De hele dag ging zo eigenlijk wel z’n gangetje. De groep van de excursie was terug en we hadden net lekker het vieruurtje gegeten, toen iemand ineens riep: Iedereen naar het middendek!
Ieders hart sloeg even drie slagen over, want normaal worden we op deze manier bij elkaar geroepen als er iets, meestal negatiefs, te bespreken valt. Maar deze keer was de stress voor niks, want al snel realiseerde iedereen zich dat we nu de groepjes voor de eigen reis te horen zouden krijgen.
Super gespannen zaten we allemaal tegen elkaar aangedrukt te wachten tot we het eindelijk zouden horen. Sam en Sander bouwden de spanning goed op en kwamen steeds nog even met een mededeling (“oh ja, trouwens…”) tot het bijna niet meer uit te houden was. Nadat alle groepjes waren opgenoemd leek iedereen heel tevreden met zijn groepje. Sommige groepjes waren zelfs gelijk al druk plannen aan het maken. `Uhm Sander mogen we ook vliegen? `Oh en mogen we trouwens de grens over?` Genoeg om over te brainstormen met onze groepjes dus!
Die avond gingen alle docenten, crew en zelfs de kapitein van boord. Normaal loopt een van hen ankerwacht om in de gaten te houden of het schip niets geks doet, terwijl we voor anker liggen. Voor deze verantwoordelijkheid werden nu drie leerlingen aangewezen. Zij kregen van onze kapitein een telefoon, het schip en veel succes toegewenst. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en hoefde de kapitein niet van zijn pizzaatje te worden weggesleurd.
Een paar dagen geleden is er oude en nieuwe crew aan boord gekomen. Vanuit Nederland is er met een van deze crewleden voor elke leerling een envelop meegenomen. Onze ouders hebben elk een envelop volgepropt met brieven, foto’s en Donald Duckjes. Een enkeling ontving zelfs een nieuw hemdje of wierook voor een collectief rondje meditatie… Misschien bedoeld om in rustige staat goede ideeën te krijgen voor de eigen reis?
Nienke