De schooldag verliep weer zoals gewoonlijk. Samen met een paar medestudenten waren we aan het leren op het achterdek in de Caraïbische zon. De één was bezig met combinatoriek, de ander over sociale ongelijkheid in Afrika en ik was Spaanse onregelmatige werkwoorden aan het leren.
Opeens hoorde we het magische geluid, de ratel van de vishengel. De wacht begon direct met het strijken van de zeilen en ik ging de netten weghalen bij het achterdek zodat we vis naar binnen konden slepen. Handschoenen werden aan getrokken door verschillende mensen om de vislijn naar binnen te trekken en de was op het achterdek werd weggehaald. Het ging allemaal heel erg snel en efficiënt.
De vishengel werd zo snel als het kon naar binnen gehaald en iedereen stond klaar. Echter werd het na een tijdje duidelijk. De teleurstelling was groot. De vis was los gekomen en het enige wat we naar binnen haalden was een beetje zeewier.
Eise