Met de zon die opkwam tussen de eilanden van de San Blas kwamen we aan. We hadden enkel de stagfok staan en dus zeilden we op een relaxed tempo naar El Porvenir, de hoofdstad van de San Blas. Eenmaal aangekomen en voor anker gegaan kregen we te horen wat de planning was voor de komende middag.
Eerst zou er een „uitgeholde boomstam“ aan komen varen om souvenirs te verkopen. Deze boot werd voort geroeid door een dochter, moeder en grootmoeder die enkel Spaans spraken. Dit was dus de ultieme test om te kijken of we iets hadden geleerd van al die lessen Spaans. En zo, na wat ‘negociar‘, kochten we stuk voor stuk armbandjes van 5 dollar voor 2 dollar en stiksels van 20 voor 15.
Toen ze uiteindelijk bijna weg moesten, wilden ze blijkbaar nog wat laatste dingen verkopen en vanaf dat moment was het uitverkoop. De ’goede‘ prijzen die we hadden gekregen vielen in het niet tegen de armbandjes die we nu ineens voor een dollar per stuk kregen en de stiksels die ze wilden verkopen waren nog maar 5 dollar. Tenslotte vertrokken ze weer in hun uitgeholde boomstam en lieten ze ons achter met de les dat we nog veel moeten leren als het gaat over onderhandelen.
Kian