Na een korte wandeling van Amsterdam Centraal kwam al snel het kantoorschip, De Brandaris, van School at Sea in zicht. Ik ben nu ruim vier maanden terug thuis, maar als het zou kunnen zou ik morgen weer aan boord stappen. Met heel warme gevoelens kijk ik terug op de ontzettend mooie reis. Van het moment dat we allemaal een beetje gespannen aan boord stapten, tot de allerlaatste knuffel op de aankomstdag. Zes maanden lang vol mooie momenten en leerzame puntjes waar ik elke dag profijt van heb.
Als eerste mis ik de groep. Aan boord is er altijd wel iemand om even mee te kletsen, een spelletje te doen, mee te nemen voor het rondje dek tijdens de wacht of om je aan te moedigen wanneer je bijna de top van El Teide hebt bereikt, maar er een beetje doorheen zit. Je bent zo intensief met elkaar dat de anderen echt als familie beginnen te voelen. Wanneer we elkaar nu zien kun je meteen verder praten en een paar spreek ik echt dagelijks.
Andere mooie herinneringen zijn dolfijnen die voor de boeg wegspringen, de walvis die water spoot op de verjaardag van kapitein Sam, neonkleurige vissen achter het schip of exemplaren van 1,5 meter aan de hengel, Portugese oorlogsschepen langszij, en de eindeloze (grijs-)blauwe zee. Of het moment dat je midden in een spelletje in de salon de bel van de keuken hoort, waar drie anderen zingend in de schommelende keuken weer iets lekkers hebben gemaakt.
In het drukke leven thuis verlang ik ook best vaak terug naar een typische nachtwacht. Vier uur lang niets anders dan gesprekjes met wachtgenootjes, af en toe aan het roer, een zeil weghalen of hijsen en een zwarte sterrenhemel met ontelbaar veel lichtpuntjes. En hoewel ik me er soms er even echt toe moest zetten was ook schooldag stiekem best fijn. Zelf efficiënt door de stof heen werken en als je er klaar voor bent meteen je toets kunnen maken. Geen tussenuren en na 17.00 uur was je dan ook wel echt klaar.
Vandaag helpend met de administratie op het kantoor kom ik toch een beetje terug bij het School at Sea-gevoel. Zes maanden klinkt heel lang, maar het is echt zó voorbij.
Marit (deelnemer SaS 2021-2022)