Zwoef, daar ging onze vriend, samen met de man in het strakke oranje pakje.
Het was een uur of 09:00 ‘s ochtends en iedereen stond op het middendek, met de camera’s op scherp en vechtend om het beste plekje, om het grote spektakel te aanschouwen. Onze vriend die gisteren aan boord was gehaald, zou opgehaald worden met een helikopter om naar het ziekenhuis te worden vervoerd.
Mijn wacht had het geluk om boven bij de brug te mogen zitten dus ik had een VIP-plek. We hoorden uit de stuurhut de marifoon steeds de aankondiging “one minute“ maken, en toen was het een wedstrijdje wie hem als eerste zag. Er ging een golf van “woooowww“ door het hele schip toen we de gele helikopter zagen aankomen. Toen hij stil boven het achterdek (boven-achter-dek) zweefde, takelden ze aan een kabel iemand met een knaloranje helm in een strak oranje pakie naar beneden. Het duurde even tot hij met beide benen aan boord stond. De deining was namelijk best heftig en hij is nog tegen de achterkant van het schip geknald, vandaar die helm misschien.
Toen hij head first op het achterdek aankwam, stond onze gast al klaar om naar boven getakeld te worden. Het was een kort maar zeker krachtig afscheid. Daar gingen de mannen weer, zwoef, samen de heli-heli-helikopter in.
Op de Thalassa weet je het nooit. Misschien heb je de volgende dag wel een helikopter boven je hoofd hangen.
Zouden we morgen toevallig land zien?
Lied