Het was een uur of 11, iedereen zat nog half slapend aan school of stond op wacht.
Sommigen waren nog de zalige rijstepap achter hun kiezen aan het halen van het ontbijt, toen kei- en keihard dat veel gehate alarm afging. Ik dacht dat het een oefening was net zoals veel anderen maar mensen namen het wel serieus. Zoals afgesproken kwam iedereen naar het middendek. Sommigen net uit hun bed gerukt, half aangekleed of uit een toets verstoord. 1! 2! 3! en zo riep iedereen om de beurt zijn nummer op om te kijken of iedereen er was tot en met 42.
Ik keek naar de blik van Sam, maar die was eigenlijk toch wat te serieus voor een oefening. “Luchtroosters dicht!“, riep hij naar Sander terwijl stuurman Clara de brandslang al uitrolde. Huh, zou dit toch geen oefening zijn? En iets later ook nog “Jongens, reddingsvesten aan!“. Oké Sam, rustig aan, hè, want de gezichten trokken nu wel een beetje witjes weg.
Toen iedereen in een u-vorm op het middendek stond, met reddingsvest en al kwam er een grote glimlach op Sam zijn gezicht. Het was toch een oefening….
Lied