Na de ‘eigen reis’ en voor het vertrek naar de volgende geweldige bestemming (Cuba!) liggen we nog een paar dagen voor anker bij Bocas del Toro. Dit is niet alleen omdat het daar supermooi is. Het is niet alleen omdat we nog even kunnen zwemmen tussen de middag en schelpen kunnen zoeken op het strand. Het is vooral ook voor de deelnemers om uit de vakantiesfeer van de ‘eigen reis’ te komen en een paar dagen rustig aan hun schoolwerk te kunnen werken. Deze week wordt door velen gebruikt om te kijken waar ze staan nu ze halverwege de reis zijn. En gek genoeg worden in deze week vaak ook erg veel toetsen gemaakt (iets in te halen misschien?).
Na de ‘eigen reis’ weer aan boord stappen voelt als thuiskomen voor velen. Zo erg is het dus niet dat de vakantie voorbij is…
Voordat we weer aan boord zijn eerst nog even de laatste dag van ‘eigen reis’ door de ogen van Matisse van School at Sea jaar 2018/2019 met een korte timelapse opname erbij.
Gisteren kwamen mijn eigen-reisgroepje en ik tijdens het liften een local tegen die onmiddellijk verlof nam om ons rond te leiden in Boquete. Toen we ‘s avonds werden teruggebracht naar onze slaapplek stelde hij voor om Baru, een vulkaan in de buurt van Boquete, te beklimmen. Dus vandaag stonden mijn groepje en ik midden in de nacht om 02:00 uur op om de vulkaan te beklimmen. We werden opgepikt en met zijn auto zijn we naar de vulkaan gereden. Toen we eindelijk op de vulkaan stonden was iedereen half doodgevroren, want niemand had dikke kleren mee (alleen een dunne jas) en het is op die hoogte toch wel koud. Om 06:00 uur begon het eindelijk te schemeren en ik begon een timelapse van de zonsopgang te maken op mijn GSM. Vlak voor dat de zon opkwam viel mijn GSM uit! Mijn ‘O nee toch niet’-momentje van deze reis. Na de zonsopgang gingen we naar beneden en zijn we in de bus gestapt richting Almirante, gevolgd door de watertaxi naar Bocas del Toro. Toen we tenslotte na meer dan zes uur reizen op de kant stonden waren wij dus het eerste groepje dat was aangekomen in Bocas. Alweer enkele puntjes gescoord voor de Crazy 88!*
Matisse
*De Crazy 88 is een afvinklijst met ludieke activiteiten voor tijdens de eigen reis, red.
Minke uit School at Sea 2018/2019 vertelt over het thuiskomen:
Op deze zonnige zaterdagochtend werden wij langzaam wakker in ons hostel in Bocas Del Toro. Eindelijk hadden we een ochtend niet ontbeten met goedkoop casinobrood, maar met een heerlijk vers broodje. Na het ontbijt gingen we shoppen! Bocas telt een aantal leuke surfshops, die een kijkje waard waren. Ook de plaatselijke souvenirshop had behoorlijk winst gemaakt die dag! We hadden besloten om met de lunch uit eten te gaan, aangezien ons groepje vrij goed met het geld om was gegaan en in drie dagen dus een behoorlijk bedrag uit te geven had. We zaten op een terrasje aan het water. Dit is nou het goede leven, dacht ik bij mezelf: het zonnetje schijnt, smoothie erbij, hamburgertje erbij en als kers op de taart uitzicht op ons huis, de Thalassa! We zijn dan wel in Panama, maar we blijven nog steeds Nederlanders en wilden niet terug aan boord zonder dat we gefietst hadden. Dus we hadden bij een aardige man acht fietsen gehuurd voor een leuke prijs en daar gingen we! Het was wel weer even wennen en in de eerste vijf minuten had ik al bijna drie mensen aangereden. Gelukkig zijn we uiteindelijk veilig aangekomen bij Bluff Beach. De golven daar waren erg hoog, maar dat hield ons niet tegen om te gaan zwemmen! Dit is toch wel de beste plek om te bodysurfen, alhoewel je wel moest opletten dat de golven niet op jou breken, want dan werd je ongeveer dubbelgeklapt. Een groepslid was bijna drie keer achter elkaar in een mui terecht gekomen, maar we zijn allemaal zonder kleerscheuren op het strand gekomen en zijn ook weer een bijna-doodervaring rijker! Na deze ‘verfrissende’ duik gingen we weer terug richting ons hostel. Als echte keukenprinsessen hebben we weer een heerlijk diner klaargemaakt. Deze keer waren het wraps geworden en het was echt heerlijk. Samen met twee anderen gooide ik deze avond weer ‘hangmat-chillings’ tot de late uurtjes. Het was weer een geslaagde dag van onze eigen reis!
Minke
Sterre uit School at Sea jaar 2019/2020 schrijft in haar blogje:
Gisteren zagen we iedereen weer na een week eigen reis en aan boord werd druk bij gekletst, maar onze vakantie was voorbij, want vandaag moest iedereen gewoon weer aan school.
Maar SaS zou SaS niet zijn als er elke dag niet iets anders zou gebeuren. Vandaag hadden twee SaS’ers bedacht een filmpje te maken voor de ‘halverwegedag’, waarin iedereen ergens op het schip stond en je iets leuks tegen je ouders kon zeggen. Sommigen hadden hun originele idee helemaal uitgedacht en kwamen zelfs verkleed en anderen wisten eigenlijk niet zo goed wat ze moesten zeggen. Het was een beetje lastig voor sommigen om stil te blijven tijdens het maken van het filmpje, terwijl ze ergens anders aan boord aan het filmen waren, maar gelukkig is het allemaal in één keer gelukt.
Het eindresultaat was diezelfde avond nog af en er werden van iedere SaS’er twee foto’s bij geplakt. Morgen gaat Pascal naar huis en hij zal het filmpje binnenkort aan de ouders laten zien. Het was een gewone dag aan boord van de Thalassa, waar altijd wel iets ongewoons gebeurt.
Sterre
Ook is het halverwege tijd voor een aantal confrontaties… Was het leuk op eigen reis? Heeft iedereen zich gedragen? Hoe gedraagt men zich aan boord? Persoonlijke groei gaat soms met sprongen en soms met stapjes.
In 2017 beschreef Koen het zo:
Vanochtend werd ik wakker gemaakt voor de keukendienst, het eerste wat ik dacht: ‘F*********’. Ik wil gewoon doorslapen. Nou, toch maar op gestaan en het ontbijt klaar zetten. Dat ging allemaal wel, maar het afwassen…. Laten we zeggen dat ik de vaatwasser mis?
In de vroege middag smeerden we een lunchpakket, en namen die mee naar de kant. Op de kant gingen we over de streep spelen. Er kwamen groepsvragen en persoonlijke. Dan had je twee stellingen. Ik wist dus niet wat de zandvlooien van de stellingen vonden, maar volgens mij waren ze het veel eens met mij. Lekker op je lichaampie slaan om die vlooitjes eraf te krijgen.
Het was wel fantastisch dat we over de streep op het strand deden, super warm, mooi en tropisch. Dat was ook wat de vlooien dachten.Na over de streep hebben we met iedereen een face to face gesprek gehouden. Ook met het SaS team. Je noemt tips voor degene en complimenten. Ik kon vaak geen tip bedenken dus vertelde ik alleen positieve dingen. De vlooitjes konden echter ook niks negatiefs zeggen want ze hadden het heerlijk zo op je lijf. Nou erna maar weer gauw aan boord gegaan. Voordat de zon onderging en een vlooien leger kwam om het bloed uit je adertjes te zuigen.
Eenmaal op het schip zo snel mogelijk avond eten gemaakt. En ja hoor, weer de afwas. Het schip voelt voor velen van ons als thuis. Gelukkig de vlooitjes niet. Die vonden het bloed dat in de adertjes stroomden op het eiland toch lekkerder.
Ik ben net klaar met de keukendienst, dus ga maar lekker mijn blogje typen. Met heerlijke muziek die door de salon gaat. Het is hier heel gezellig en lekker warm. Ik zit hier in ieder geval in mijn zwembroek. Jullie ook lekker weertje? (retorische vraag).
Warme groetjes,
Koen Roijen
Halverwege zag er voor Tamara uit School at Sea jaar 2017/2018 zo uit:
29-1-2018 GOODBYE AND HELLO
Nu was het echt zo ver: het tweede deel van de reis begon. Nadat we gisteren onze stuurman Paul hadden uitgezwaaid, moest vandaag stuurman (uhm, ik bedoel vrouw) Lucie eraan geloven. De halverwege dag was al geweest en Pascal was al rond geweest met de vraag wie er op 50% zat met z’n schoolwerk, dus het wisselen van de stuurlui was het laatste puntje om van de eerste naar de tweede helft van de reis te gaan. Persoonlijk vond ik de wissel erg raar. Na drie maanden zo samen te hebben geleefd en een band te hebben opgebouwd, is het toch een beetje gek als de stuurmannen ineens ‘vervangen’ worden door twee nieuwe stuurmannen. Maar ik weet zeker dat het helemaal goed komt, want zij kunnen vast en zeker ook goede uitleg geven, leuke (en ‘leuke’) klusjes verzinnen, gezellig praten, grappen maken en met vliegende vissen gooien… 😉
Tamara
