Vandaag was ik getuige van een heel snelle weersomslag. De hele dag was het mooi weer. Het zonnetje scheen en af en toe waren er een paar wolken. We konden eindelijk weer buiten zitten zonder een zeilpak aan te hebben. Sommige mensen deden zelfs hun school buiten, anderen gingen, misschien wel voor de laatste keer met mooi weer, de mast in.
Ik had wacht van één tot vijf. Aangezien er geen wind was, voeren we op de motor en hoefden we weinig te doen met de zeilen. We konden dus lekker chillen op de brug. Aan het eind van de wacht moesten we de stuurman de bezaanmast in hijsen, want de onder- en bovenbezaan moesten ingepakt worden; die zouden we het laatste stuk naar Nederland toch niet meer gebruiken. Omdat er geen ladder is om naar de bezaan te komen, had de stuurman zich vastgemaakt aan de val van het grootbezaanstagzeil. Nadat hij boven was, keek ik even om me heen en opeens zag ik in het oosten donkere wolken. Dit was ongeveer om 17:00 uur. Een kwartier daarna begon het opeens harder te waaien en nog een kwartier later was het hondenweer en zag je nergens meer een zonnetje.
Gelukkig was mijn wacht al afgelopen, want de vijf-tot-negenwacht kwam drijfnat de salon binnen. Zo zie je maar weer dat weer ontzettend snel kan omslaan.
Kris