Om 08:00 uur `s ochtends liep de keukendienst tussen alle matjes en hangmatten door die verspreid lagen over het dek, ondertussen iedereen wakker makend en proberend niet op ledematen te stappen. Iedereen trok geeuwend nog even zijn slaapzak strak om zich heen om de ochtendkou buiten te sluiten, ook al wisten we dat we vroeg of laat toch moesten opstaan. De meesten hadden slecht geslapen, omdat het niet droog was gebleven die nacht. Ook werden we deze keer niet wakker met een blauwe hemel met een paar schapenwolkjes. Het was voor de verandering compleet anders; er lagen mistflarden op het water en er trokken grijze regenwolken over de toch al grijze hemel. Zelfs het ontbijt met cornflakes (dit is vrij bijzonder als je meestal alleen havermout of hartige rijst als ontbijt hebt) kon de meeste leerlingen niet opvrolijken.
Vandaag zou Pascal namelijk afscheid nemen en terugkeren naar Nederland. Na drie maanden met hem op het schip gezeten te hebben en zich te hebben aangepast aan zijn soms nogal rare trekjes, waren de meesten toch wel gehecht aan hem geraakt. Een aantal mede-SaS’ers had een afscheidscadeau gemaakt om één van zijn rare trekjes beter tot uiting te laten komen, namelijk een net iets te strakke broek met felle kleuren en wijd uitlopende pijpen. Na met deze broek een nummer te hebben gedanst en individuele knuffels en een groepsknuffel te hebben ontvangen, stapte hij in de bijboot en wij zullen hem niet meer zien tot op de aankomstdag.
🙁
Teun