Het is de tweede dag van de solobivak en niemand kan doorslapen door de regen. Er zijn maar een paar mensen die niet nat worden (onder wie ik) maar de meesten hebben niet zo’n geluk. Ik kan niet slapen door het geluid, maar op zich lukt het later wel om ongeveer negen uur lang te slapen. Als ik wakker word, merk ik dat mijn hand, wang, voorhoofd en oog dik zijn. Of het beestjes of brandnetels zijn, ben ik nog niet over uit maar het jeukt wel. Na een rondje lopen en een ontbijtje, slaap ik nog een paar uur. Rond twaalf uur lunch ik op een steen met een reep chocolade. Ik geniet ervan en eet hem veel te snel op. Ik rust nog wat in mijn tent en loop een rondje. Net op dat moment gaat een toeter van een schip en een paar minuten later krijgt Bonne een appje dat we terug mogen. We schreeuwen van geluk, want iedereen is nat en heeft het koud. Ook al verliep het niet voor iedereen even soepel en droog, we hebben allemaal kunnen reflecteren op regen, kleine beestjes en chocoladerepen.
Minke W