Dik twee maanden ben ik geen moment alleen geweest, kan je je dat voorstellen? Ik namelijk niet. Zelfs als je ergens een rustig plekje vindt, hoor je mensen of lopen ze langs. Het voelt nooit alsof je echt alleen bent. Soms vind ik dat wel moeilijk. We liggen nu in op Curaçao bij een prachtig stadje, wat zou ik graag gewoon in m’n eentje daar gaan rondlopen, gewoon eindeloos dwalen zonder enig doel. Het alleen thuis zijn mis ik ook. Ik deed dan altijd de muziek keihard aan en ging vreselijk hard mee zingen. Ook at ik dan wat ik wil en lag ik zo lang als ik wilde op de bank. Nu gaat dat niet, er zijn altijd mensen en er is altijd wat te doen, je moet altijd sociaal doen. Soms is het leven hier best vermoeiend om eerlijk te zijn. Maar als je dan tijdens een middagpauze aan het snorkelen bent en dan aan alle mensen thuis denkt, dan valt het ook eigenlijk allemaal best wel mee!
Enora