Vandaag werd ik wakker door de zonnestralen die door het doek van mijn hangmat dwaalden. Ik stak mijn hoofd uit mijn coconnetje en ik ben nog nooit zo gelukkig wakker geworden. Ik keek uit over de het glinsterende water met in de verte een Afrikaanse stadje op het eiland Sao Vicente. De lucht kleurde langzaam van oranje, naar geel en dan naar helder blauw. Om mij heen herrezen meer kinderen uit hun hangmatten en kwam het schip langzaam tot leven. Toen hoorden we het magische geluid. De rinkelende bel. En weet je wat dat betekent…. Ontbijt!! De geur van versgebakken brood en een gedekte tafel zat al op ons te wachten. De keukendienst is een dankbare taak (als je iets lekkers maakt dan). Na het verrukkelijke ontbijtje kwamen de boodschappen bootje voor bootje binnen en hebben we ons helemaal klaar gemaakt voor de grote oversteek. Cariben here we come!!!!
Fien D