Aruba achter ons gelaten en de blik op oneindig. Kerst, nieuwjaar en Aruba achter de rug. Ik geloof dat het voor velen een hectische doch mooie tijd was, maar dat er ook nodig wat bijgekomen moet worden. Ik werd om 01:00 samen met Geeske wakker gemaakt voor een gijp. Het duurde een goed moment voordat ik doorhad dat ik uit bed moest. Het ritme van de zee. Na een slag te hebben gemaakt in de Golf van Venezuela was het tijd om meer hoogte te pakken. Leuk op dit soort handelingen is dat wij als crew steeds minder en minder te zeggen hoeven. De taken worden rustig opgepakt en voorbereid waarna het commando “gijpen!” luidt. Het is goed om stil te staan bij de hoeveelheid zeilervaring die iedereen onderhand opgedaan heeft om midden in de nacht op automatische piloot te gijpen. Nog even genieten van de heldere sterrenhemel en daarna weer lekker op een oor in mijn kooi gaan liggen.
Ook was dit een nieuwe tijd voor verantwoordelijkheid en daarmee is een nieuw leersysteem ingegaan. Voor diegene die ’s nachts wacht lopen is nu de keuze om de volgende “schoolnacht” ook te gebruiken om te studeren om in ritme te blijven. Dit resulteerde op 3 januari tot een ontbijt met 5 leerlingen. Maar er gaan goede verhalen de rondte over de inspanning die ‘s nachts geleverd wordt. Maar het kan ook te maken hebben met het feit dat iedereen altijd weer even moet inslingeren zo’n eerste zeildag. Het ging wat dat betreft prachtig. De Regina suisde met 11 knopen door het water en dat voelde door de romp heen. We hebben geen haast, maar toch is het altijd fijn om met zo’n snelheid richting ons paradijselijke doel af te stomen.
De watermaker is nog steeds in rustmodus* en er was geen wolkje aan de lucht die iets van regen deed suggereren. En aangezien het mooi rustig was op het middendek heb ik me heerlijk kunnen douchen met een puts lauw Caribisch zeewater. Waar zijn die douches nog voor nodig? Dit was voor mij een interessante ervaring zo om te gaan met water. Weer zoiets wat thuis altijd in overvloed en vanzelfsprekend aanwezig is.
Al is de zee nog zo ruig, als het om goed eten gaat kunnen zelfs jongeren van deze leeftijd een goede maaltijd neerzetten! Zolang ze zichzelf maar enthousiast kunnen maken over hetgeen dat ze verzinnen. En dat was vandaag mijn favoriet een Mexicaanse Burrito! Met nacho’s en kaas en een salade. Het was weer een goede dag, wij blijven genieten van hetgeen dat we allemaal meemaken. Hoe klein die euforische momentjes ook zijn er wordt zeker bij stilgestaan. Groeten vanuit de tropische wateren van de Caraïben.
Jelle
*het benodigde onderdeel wordt meegenomen door de vrouw van Jeroen die naar Panama komt voor een vakantie. Zij is aangekomen op zondag 8 januari.