Zelfs na vier maanden verrast School at Sea je nog steeds. Als het de mooie turquoise zee van Bermuda niet is, dan is het wel stuurman Sam die opeens de boot, met (bijna) geen traantje zweet, aan de kade legt. Maar vandaag was het toch wel de ultieme verrassing.
We kwamen terug van een wandeling over het eiland, ik hoorde iemand roepen: ’Elfuurtje! Jongens er is een elfuurtje! HET IS EEN HELE APPEL!’ … Sinds het vertrek uit IJmuiden krijgen we elke dag een half stuk fruit, meestal een appel, sinaasappel of banaan. Dit moment van de dag wordt door velen van ons gekoesterd. Dit is namelijk het enige moment van de dag dat wij verse vitaminen binnen krijgen en kunnen genieten van een lekker stuk fruit. Maar vandaag was dit hemelse moment nog wat hemelser geworden. We hadden namelijk als elfuurtje een hele rode koude glimmende sappige vitaminerijke westerse decadente appel. Dit waren de mooiste en lekkerste appels die wij in vier maanden gezien hebben. Het was bijna de perfecte appel en omdat wij weinig fruit eten, smaakte deze ook zo veel lekkerder dan dat deze appel zou smaken in Nederland.
Ze waren allemaal in no time op en het genot was op alle gezichten af te lezen. Kortom, deze dag kan nu al niet meer stuk!