Eergisteren kwam Jennifer naar me toe. “Dieneke…” Als Jennifer naar je toe komt op een niet-schooldag weet iedereen meteen hoe laat het is. “Je moet morgen een blogje schrijven!” Dat lijkt makkelijk en dat is het ook wel, maar naarmate de reis vordert word het steeds lastiger. Waar kan ik over schrijven? De opdracht is om te schrijven over het leven aan boord, dingen die voor ons normaal lijken maar voor ‘de buitenwereld’ leuk zijn om te lezen.
Een stukje over ankerwacht? – nee is al over geschreven. Filmavond? – ook al. Wat vindt men nou leuk om te weten? Ik kan vertellen over het feit dat Arend en Floor vandaag Sam’s onderbroeken als een slinger tussen twee masten hebben gehangen, of dat vandaag iedereen stress had omdat er een verslag ingeleverd moet worden vóórdat het anker wordt gehesen (maar niemand weet wanneer we vertrekken). Ik zou ook verslag kunnen doen van mijn ervaring met mijn docent Pascal die naast mij het hok van zijn heremietkreeft aan het schoonmaken was en hem daarna met veel vaderliefde in bad heeft gedaan. Maar om daar nou een heel blog over te schrijven? Nee.
Zie je, het is helemaal niet zo makkelijk om een blog te schrijven. Je moet met zoveel dingen rekening houden! En om eerlijk te zijn heeft niemand zin om alle vorige blogjes van anderen terug te gaan lezen om te kijken waar al over geschreven is. Het blijft lastig, maar het hoort erbij en stiekem doen we allemaal erg ons best op onze blogs.
Dieneke