Ik zat rustig mijn boek te lezen en toen kwam stuurman Sam aan met “Rosan je gaat even de mast in om iets te fixen”. Ik spring op en zeg: ‘is goed hoor’! Ik heb toch geen hoogtevrees dus dat kwam goed uit! Snel mijn zeilpak aan gedaan want het was vies koud weer buiten en dat in Spanje. Stuurman Sam legt uit dat er een touw moet worden gespannen door een katrol zodat we weer het zeil omhoog konden trekken en dat op twaalf meter hoog. Op een houten plankje werd ik naar boven gehesen door tien leerlingen. In mijn achterhoofd dacht ik: ‘oh, oh als dat maar goed gaat!’ Toen ik boven was heb ik snelsnel dat touw erdoor heen gespannen want het waaide aardig hard dus ik swingde alle kanten op. Toen nog even kijken hoe mooi het uitzicht is van bovenaf. En natuurlijk moest er weer een grapje worden gemaakt met me. Op drie meter boven de grond zeiden de stuurman en de kok: ‘geen grapjes met ons meer maken hè, anders laten we je de volgende keer lekker hangen in de regen!’ Het was mijn eerste keer in de mast en hopelijk niet de laatste! Hasta pronto!
Rosanne