Het was een mooie en zonnige dag op Jamaica, toen Martin besloot naar de markt te gaan. Er is een hele leuke markt in Port Antonio, waar ze fruit, souvenirs en neppe merkkleding verkopen. Martin raakte bij één van de kraampjes aan de praat met een Jamaicaan, genaamd Danny. Een aardige man, die een eenzaam bestaan leidt ergens in de bergen van Jamaica. Zijn enige bezit is een huisje van 2 bij 2 meter, een rubber matje om op te slapen, twee t-shirts en, ten slotte, een groot stuk land vol met onkruid, groente (niet gezien, maar moest er wel zijn) en bananenbomen. Danny nodigde Martin uit om een kijkje te komen nemen op zijn grond. Martin vertelde toen vol trots over School at Sea en voila: ook wij mochten mee!
Het is altijd leuk om wat voor een ander te doen, dus gingen we Danny de volgende dag helpen in zijn tuin. We zouden om 10 uur ’s ochtends vertrekken; volgens het strakke School at Sea-regime betekent dat om 7 uur ’s ochtends ontbijten. Na een busrit van 2 uur in een te kleine bus kwamen we bij een rommelig stuk land met, op het eerste gezicht, alleen maar onkruid en bananenbomen. Danny leidde ons rond op zijn land en plukte onderweg lekkere grapefruits, sinaasappels en kokosnoten voor ons. Eenmaal terug bij zijn hutje haalde hij de machetes en legde hij uit hoe we onkruid konden wieden. Een aantal enthousiaste School at Sea leerlingen begonnen direct met het wieden van onkruid en het aanvallen van banenbomen. Martin had ons verteld dat we het beste lange broeken en bergschoenen aan konden doen, maar dit was iets te enthousiast. Iedereen lag rond de lunch onder een boom bij te komen van de hitte. De lunch werd gebracht door Romee en Lexi in ons busje. Het was kip, rijst, zoete aardappel en een drankje waarvan ik niet weet wat het was – maar het was geel!
Na de lunch verdeelden we ons in twee groepen: één ging verder wandelen met Danny en bananenbomen kappen, de andere groep ging met Marjo op zoektocht naar schimmels. En niet zo maar schimmels, we zochten Schizophyllum commune. Maar helaas: na een lange zoektocht hebben we de Schizophyllum commune niet gevonden. Wel hebben wel al onze biologie-vragen kunnen stellen en uitgebreid antwoord gekregen.
Het was uiteindelijk een leuke en warme dag die, helaas, eindigde met het trieste bericht dat tien bananenbomen ons bezoekje niet hadden overleeft. Danny heeft nog drie dagen bij ons gelogeerd en hij probeerde in die tijd al onze namen te leren kennen. Of dat ook daadwerkelijk gelukt is, weet ik niet.
Groetjes, en tot over ruim één maand in IJmuiden,
Isa