Terwijl wij stil op de oceaan lagen te dobberen, hoorden we dat het in Nederland weercode rood was. We konden ons niet voorstellen dat in ons kleine landje meer wind was dan op de Atlantische Oceaan. Toch was het zo, maar nu is alles veranderd!
Sinds afgelopen week hebben we eindelijk de lang beloofde wind gekregen. Op maandag schreven we nog in het logboek onder het kopje “windsterkte” 0,1 knopen – maar in de loop van de week is dit opgelopen naar achttien knopen. Superleuk dat we eindelijk naar Dominica racen, maar niet alles verloopt vlekkeloos. Want door de hele hoge golven glibbert en glijdt iedereen over het dek en door de salon.
Tijdens het avondeten worden borden vastgetapet aan tafel; alles wat niet vast staat vliegt door heel de salon. Yoghurt die voor het ontbijt werd klaargezet, was na één golf over de hele vloer verspreid. De avond ervoor lag de tomatensoep over de vloer. Ook potjes suiker, chilisaus en jam hebben de vloer van dichtbij kunnen bewonderen.
Echte zeebenen hebben we nog niet, daarom is het maar goed dat we ongeveer over vier dagen weer vaste grond onder onze voeten voelen.
Liefs
Fem