De dag begon zo goed, dat het bijna te mooi leek om waar te zijn. Later bleek dat ook het geval. Ik werd wakker en had een heerlijk eitje als ontbijt. Vervolgens ging ik een paar uurtjes strijden voor school. De patissiers van de scheepsovername hadden bakbananen in pannenkoekenbeslag gemaakt als elfuurtje, daar maakte ik uiteraard wel even pauze voor. Ook kon ik na een paar uur blokken genieten van een heerlijke massage op het achterdek in de geïmproviseerde scheepovernamespa. Iedereen was lekker bezig en genoot met volle teugen. Ondertussen was de lunch klaar en bracht ik eten naar de stuurhut, waar ik Gijs, mijn mede-stuurhutpurser afloste van zijn dienst zodat hij nog een paar uur aan school kon. Ik haalde wat te drinken voor mijn living dolls (Sam, Jelle, Mario en Jans) en toen ging ik even geschiedenis leren in de stuurhut. Zoals ik al zei, als alles te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat ook. Ik was gewoon rustig iets aan het leren over Karel V, ons Kapiteintje Anouk zat puzzels te maken, Jelle was een boek aan het lezen en Sam zat onderuitgezakt spelletjes op zijn IPad te spelen, tot Tamara binnenkwam. Er was kauwgum gevonden onder een tafel in de salon. Dit was niet de eerste keer, niet de tweede, maar de zoveelste keer dat dit gebeurde. MIDDENDEKJE!!! Er werd heftig gediscussieerd over wie wel niet zo dom zou zijn om dit te doen. Niemand was dit natuurlijk. Sam zei doe de zeilen maar naar beneden, de motor aan, de scheepsovername is voorbij. Zo escaleerde dit middendekje al snel in een achterdekje, hoe kan het dat niemand dit heeft gedaan? Sam was naar zijn zeggen niet boos maar teleurgesteld. Er werd gedreigd de eigen reis niet door te laten gaan. Na dik vijf uur van tranen, frustraties en allerlei manieren om de dader te vinden, gaven we het op. Je kan nu denken dat dit raar is, het is immers enkel een kauwgumpje. Inmiddels ging het daar al lang niet over. Iemand in de groep zette zijn of haar eigen belangen boven de scheepsovername en de eigenreis. Het was inmiddels een vertrouwenskwestie geworden. Maar goed, de scheepsovername was officieel over, iedereen moest aan school en de Cubaschoonmaak. Negen mensen lopen de laatste twee dagen naar Cuba alle wachten. Na het eten en nog een heerlijk toetje van de patissiers zat ik met Nanne en Wieske in de stuurhut van 9-1. We zaten aan het roer, maakten selfies op Sams IPad, praatten nog wat na over de hele situatie, dronken appelsap en genoten van de rust. Zo eindigde een dag die we niet snel zullen vergeten toch best wel heel leuk.
Enora