Vandaag was de laatste dag van onze expeditie. We werden wakker in Roxy’s mountain lodge waar we de nacht daarvoor ook hadden doorgebracht. Natuurlijk had Seacat (onze gids) weer een plan voor ons uitgestippeld dus na het ontbijt pakten we al onze spullen snel in en gingen we weer op pad.
Het programma begon met het bezoeken van een waterval: Trafalgar Falls. Na een korte wandeling kwamen we aan bij de waterval. In onze zwemkleding klauterden we vervolgens nog een stuk over de rotsen naar boven waar we konden zwemmen recht onder de waterval. Na een tijdje door het water gezwoegd te hebben kwamen we aan bij de eindbestemming. Al het klimmen was het zeker waard want we kwamen aan bij de voet van de waterval waar het koele water vlot tussen de stenen vloeide en verschillende poeltjes gevormd waren door stenen. Vanuit het water keek je uit op de uitgestrekte vallei waarbij de steile rotswanden bekleed waren met dikke, groene struiken, grassen en mossen. In een van de poeltjes kwam er vanuit een stroom ook heerlijk warm water dus natuurlijk zaten we met zijn allen daar gezellig bij elkaar. Toen iedereen in het water gezakt was hing er een ontspannen sfeertje. Dit ontspannen sfeertje werd onderbroken door Seacat die met een gewelddadige strijdkreet de waterval achter de waterval kroop. Door de waterval heen kon je lichtelijk zijn silhouette zien en zo kon je zien hoe hij verschillende poses aan nam terwijl hij hard werd toegejuichd door de groep. Vervolgens dook hij de waterval uit en hielp hij een aantal van ons de waterval in om hetzelfde ritueel te herhalen.
Na een tijdje gebadderd te hebben in het warme water gingen we weer langzaam naar beneden. Toen we weer bij de parkeerplaats waren was het al lunchtijd en vertrokken we met de busjes richting de lunchplek. We kwamen aan bij een restaurant dat versierd was met vrolijke groene tinten en een prachtig uitzicht bood op de vallei. Toen we gingen zitten werden we gelijk verwend met een koel glas lokale frisdrank dat gevuld was met ijs. Nadat iedereen uitgegeten was gingen we weer de busjes in en vertrokken we naar de laatste stop van de expeditie; Champagne Reef. Eenmaal aangekomen bij het strandje werden we door twee gidsen het water in geleid. Met zijn allen dreven we vredig door het rif. Op een stuk kwamen er allemaal bubbels omhoog van tussen de rotsen, vandaar Champagne Reef. Ook hadden we nog een zeeschildpad zien zwemmen die nieuwsgierig kwam kijken bij onze groep. Na het snorkelen heb ik nog een tijdje in de zon gelegen op het strand.
Rond half zes was het tijd om te gaan en stapten we met zijn allen een laatste keer de busjes in. Toen we in de busjes zaten, gaven de gidsen ons nog diversen soorten lokaal fruit en zelfgemaakte chocolade om te proberen. Onder een oranje-rode lucht toerden we langzaam de Dominicaanse kustlijn af naar de baai waar de Thalassa geankerd lag. Omdat de meesten (waaronder ik) erg moe waren van de expeditie is er vooral veel geslapen in ons busje. De rit die eigenlijk rond de 2 uur was voelde als een kwartiertje en bij de baai werden we ontvangen door Sam. Sander bracht ons vervolgens terug naar de boot waar we al onze spullen van binnen en van buiten uit moesten kloppen zodat er geen beestjes en dergelijke aan boord kwamen. Tot slot hadden we nog gegeten op de boot en had ik mijn hangmat opgehangen op het achterdek waar ik vrijwel meteen in slaap ben gevallen. Wat een avontuur!
Okke