Vandaag was het dan eindelijk zo ver. De omstandigheden waren perfect voor onze Toby, het sleepnet dat al vijf maanden op het werkhok met ons mee reist. Tijdens onze reis hebben we al veel (plastic) vervuiling gezien. Op de San Blas eilanden was het heel erg en daar hebben we dan ook een beach clean up gedaan. Ook midden op zee zien we vaak wel wat plastic flessen, piepschuim, ballonnen of visgerei voorbij drijven. Dat houden we netjes bij en verwerken we in de database van de Ocean Cleanup (https://theoceancleanup.com/research/citizen-science/citizen-science-map/). Met die gegevens kunnen wetenschappers betere modellen maken over hoe plastic op de oceanen ronddrijft.
Maar ook hebben we dus Toby. Toby is een microplastic-sleepnet. We kunnen Toby dus gebruiken om op de oceaan achter ons aan te trekken en dan blijft alles wat op de oppervlakte drijft in het filter hangen. We vangen dus veel zeewier, maar ook drijvend (micro)plastic. Helaas is Toby ook wel een beetje kieskeurig: we moeten snel genoeg gaan (5-7 knopen) maar er mag niet te veel deining zijn. Maar vandaag was het dan eindelijk zo ver. Het was nog een hele onderneming, maar uiteindelijk is het gelukt en heeft Toby een uurtje achter de Thalassa gehangen. De vangst was “goed”, maar eigenlijk was het niet zo goed.
Behalve microplastic hebben we zelfs ook best grote stukken gevangen. Het was best schokkend om te zien hoeveel (micro)plastic je in een uurtje vangt, want dat betekent eigenlijk dat de hele oceaan dus echt vol met plastic moet zitten… Een beetje verdrietig word ik er wel van.
Liefs Neda
PS: Gefeliciteerd mama<3