De zee is spiegelglad en er staat een licht briesje. Volgens mij is nu voor het eerst niemand zeeziek geworden.
We varen richting het zuiden, recht naar Tenerife. Nadat we gisteren alle zeilen hebben gestreken en de motor weer is gestart, varen we nu op een rustig tempo verder. Er bleek helaas wel een scheurtje in het grootzeil te zitten, dus het hele zeil moest naar beneden komen en los worden gehaald. Alex (een van de matrozen) heeft het zeil op het middendek weer aan elkaar genaaid met een hele dikke naald en draad, dus dat moet goed komen. Op een gegeven moment hoorden we tijdens onze schooldag mensen schreeuwen: Walvissen, walvissen!!! Iedereen rent natuurlijk gelijk naar buiten en dan zie je in de verte een heel klein spuitje walviswater. Leuk voor het idee, maar ik vind dat ik nog niet kan zeggen dat ik walvis heb gezien. Dan maar weer verder met school.
Terwijl we allemaal op middendek wachtten op lunch, een heerlijke pasta bolo, kwam Sander met goed nieuws. We hadden al wel een idee wat het zou kunnen zijn want hij had het er al dagen over. En ja hoor de honderdste toets is gemaakt! En wat een mazzel, ik was de gelukkige, dus ik kreeg een reep Tony Chocolonely karamel zeezout. De allerbeste soort, echt lekker. Dit was maar goed ook, want mijn voorraad koekjes uit de Porto Santo supermarkt was nu, na nog geen twee dagen, al weer helemaal op.
Milan