Dit jaar hadden we niet de kans om echt uit te varen door de coronapandemie. Morgen zou normaal gesproken de dag van afmonsteren zijn, de dag dat de leerlingen naar huis gaan. Samuel Dubois, kapitein van de laatste vier School at Sea-jaren, mijmert met ons mee over hoe dat zou zijn.
Na zes maanden weer thuis. Ook voor mij, na al die jaren School at Sea, iets aparts.
Zes maanden door weer en wind samen in Nederland aangekomen. Alle ups en downs doorstaan. En dan komt voor mij het meest moeilijke van de hele reis, de ouders te woord staan. Vertellen hoe trots ik ben op alle deelnemers van School at Sea, want zij hebben gedaan wat velen niet zouden kunnen. En wat moet ik dan zeggen? Misschien zoiets al dit:
“Zes maanden samen leven en op jouw manier verantwoordelijkheid nemen voor de groep, schip en school. Zes maanden lang weg gaan, alle nieuwe indrukken verwerken en proberen een plek te geven. Dit vraagt heel veel van jullie, en toch hebben jullie het gedaan. Dat wat velen niet begrijpen: samenleven en er zijn voor elkaar, door weer en wind. Ik ben trots op jullie.
De ouders wil ik bedanken voor het vertrouwen, zes maanden lang jullie ‘alles’ mee te laten gaan met School at Sea. Voor jullie is het nog niet afgelopen en begint de volgende fase van de reis. Jullie ‘alles’ is weer thuis, met een bak aan ervaringen die zij nog een plek moeten geven. Jullie gaan alle verhalen aanhoren, bij de ene in een waterval aan woorden en bij de andere in horten en stoten.
Maar het belangrijkste van allemaal, ze zijn terug. Geniet van elkaar en heel veel plezier thuis. Niet meer thuis op de Thalassa, maar thuis in het ouderlijk huis.
Ik ben trots op jullie.”
-Kapitein Samuel Dubois
