Toen we gistermiddag werden geroepen naar de salon was het weer spannend wat Sam te zeggen had, zelfs de mensen die aan het slapen waren moesten naar boven. Dit moest wel iets serieus zijn. Toen we allemaal onze zitplekken hadden gevonden, kwam dan eindelijk de mededeling; We hebben luizen aan boord! Voor sommigen was dit een shock, want vieze beesten die in je haar rond lopen, dat wil niemand, maar ja het was nou eenmaal zo. Dus vandaag hadden we het bevel gekregen om ons allemaal te laten checken op die krioelende beesten. Dat ging soepel, maar toen kwam bij sommige het briljante idee om zichzelf te gaan millimeteren. In de lunchpauze was het dan zover, de ene na de andere werd met de tondeuse op het achterdek onder handen genomen en ’kaal geschoren’, en het werd natuurlijk gelijk vastgelegd met de filmpjes en de foto’s. Toen de pauze eenmaal voorbij was en de docenten ons weer naar binnen stuurden om keihard aan de bak te gaan, was het weer even rustig.
Dat was van korte duur… want rond kwart voor drie werd door iemand van de wacht, het woord orka’s geschreeuwd. Iedereen die in de salon en eetzaal druk bezig was kon het eerst niet geloven, orka’s? Voordat dit avontuur begon dachten we alleen dolfijnen en heel misschien een walvis te spotten, maar orka’s, geen gedachte zat in de buurt. Toen eenmaal iedereen hals over kop de salon/eetzaal verliet, renden we met z’n allen snel naar het middendek, en ja hoor het was een hele familie. Ze sprongen mooi synchroon en je kon de mooie witte buiken onder water spotten voordat ze naar boven sprongen. Dit zijn van die momenten die je dan één keer mee kan maken en dat op een schooldag, wie wil dat nou niet? \
Dit soort momenten maak je alleen mee met School at Sea en daarvoor heb je dan zó hard voor gewerkt, gelukkig zijn er nog dik 5 maanden om van te genieten.
Lucas V