Vanochtend werd ik een beetje natgeregend wakker. Ik had namelijk in mijn hangmat op het achterdek geslapen en er waren meerdere buitjes over ons heengetrokken in de nacht. Snel ruimde ik mijn hangmat en liep ik naar beneden voor het ontbijt, havermout. Er moesten ook lunchpakketjes gemaakt worden. De helft van de groep ging namelijk in de middag naar een park om daar onze “drie uurtjes alleen” te hebben, maar eerst nog even allemaal strijden voor school.
Na drie uur aan Spaans te hebben gezeten mocht ik mijn boeken opruimen en mijn wandelschoenen aan doen. Met de bijboot werden we naar de kant gebracht, vanaf daar moesten we nog een kwartiertje lopen naar het park. Daar kregen we de brieven die we in de eerste week van SaS naar onszelf hadden geschreven terug, én de opdracht om er nog een te schrijven voor over twee maanden. Voor de rest mochten we zelf bepalen hoe we de drie uur gingen invullen.
Ik had besloten om wat rond te gaan lopen en te kijken of ik een mooi plekje tegen kwam. Tijdens deze zoektocht kwam ik een slang en heel veel krabbetjes tegen. Uiteindelijk heb ik midden in het bos een prachtig plekje gevonden waar ik een hele tijd heb gezeten. De drie uur voelden echt als tien minuten. Iedereen vond het heerlijk om even alleen te kunnen zijn en rustig te kunnen nadenken. Ik ben zelfs even in slaap gevallen… Toen de tijd op was gingen we weer terug naar de boot, waar de andere helft van de groep de hele dag aan school had gewerkt. Gelukkig krijgen zij morgen de kans om hun main-character momentje te nemen.
Rosalie