Vanaf Panama is het eerst een stuk aan de wind zeilen. Even wennen voor onze SaS’ers! Sinds het Engels Kanaal hebben ze niet meer aan de wind gevaren, maar vooral voor de wind en ruime wind om alle zeilen vol te houden.
De Thalassa is een barkentijn, wat betekent dat de voorste van de drie masten dwarsgetuigd is. Deze is volledig gevuld met zeilen die met behulp van een ra in breedte over het schip zijn bevestigd. De twee achterste masten zijn langsgetuigd met stagzeilen en een bezaan die in de lengte over het schip zijn bevestigd. Met dit tuig kun je goed in ruime wind varen, waarbij de wind met een hoek van 30 tot 45 graden van achter inkomt. De hele voorste mast is dan vol zeil en met golven die ook van achteren komen is het vrij rustig varen. ‘Aan de wind’ betekent bij de Thalassa dat de wind met een hoek van 70 graden van voren binnen komt. Dit is het “hoogste” dat de Thalassa aan de wind kan varen. Komt de wind meer van voren, bijvoorbeeld 50 graden, dan beginnen de zeilen te klapperen en gaat het schip niet meer vooruit.
Dit alles is onderdeel van het leren zeilen met de Thalassa. Aan boord noemen we dit sailtraining. Iedere ‘leg’, iedere zeereis, gaan de stuurmannen die de leiding hebben over de wacht verder in op theorie en het praktische deel achter die theorie. Tijdens de eerste oversteek naar Dominica zijn alle zeilvoeringen al uitgelegd. Dit is echter de de eerste keer dat de groep het meemaakt!
Aan de wind betekent ook een andere hoek met de golven, dus de eerste twee dagen zijn voor veel SaS’ers weer even wennen geweest. Inmiddels is de wind gedraaid en varen ze recht op Cienfuegos op Cuba af. Nog maar 300 mijl te gaan, dus ook de scheepsovername gaat beginnen! Deze keer weten ze hoe het werkt, of toch niet?
‘Probeer de sollicitatiebrieven voor de lunch in te leveren’ schalde het door de salon. Iedereen was er druk mee, de laatste functies werden nog snel bedacht en hier en daar werd nog snel een brief geschreven. ‘Op hoop van zegen dan maar’ zuchtte iemand, ‘weet jij al waar je voor gaat?’ klinkt het in een andere hoek. Na een tijdje zijn ook de laatste brieven ingeleverd en dan is het een kwestie van tijd en wachten. Hoe lang, dat weet niemand. De relaxte sfeer is al teruggekeerd aan boord als er door de intercom schalt dat de eerste mensen op sollicitatiegesprek mogen komen. Niet erg veel later roept Sam vol enthousiasme door de intercom dat iedereen naar het achterdek moet komen omdat de functies van de scheepsovername bekend zijn! Opgewonden begeven 33 SaSsers zich naar het achterdek waar Sam de rollen voor deze scheepsovername vertelt, de spanning is om te snijden: wie zou wat geworden zijn? We worden niet langer in spanning gehouden.
Tijdens deze scheepsovername worden Lika en Thore machinisten, Pim wordt bakker en Wouter, Jorge en Mark zijn bootsmannen. Olivia is onze heuse boordmasseuse en Meike en Simone zijn onze wasvrouwtjes, zodat ze nu tijd hebben om aan school te werken en later geen échte wasvrouwen hoeven te worden. Ons eten wordt op tafel gezet door twee teams: Isa & Alex en Emília & Ellen, samen met Jelle, Giulia is stuurhutpurser en Maurits is scheepsarts. Marit, Kika en Veerle gaan verslag leggen van de scheepsovername en Denise, Ken en ik worden stuurman, super leuk! En dan natuurlijk het belangrijkste: de kapitein. Voor de laatste 300 mijl naar Cuba is dat namelijk niet Sam, maar Guus! Nu iedereen zijn rol weet kunnen we ons nog meer verheugen op de scheepsovername die morgen zal beginnen, we hebben er zin in!
Nikki
Dirk uit School at Sea lichting 2017/2018 zou liever iedere dag van de hele reis, scheepsovername hebben.
Wat is de scheepsovername weer een leuk ding om te zien. Iedereen doet wat hij of zij leuk vindt en er is bovenal altijd heel lekker eten (credits naar het keukenteam). Op zo’n soort dag zie je wel dat iedereen echt zijn plaats hier heeft gevonden op het schip. De stuurmannen die samen met de kapitein een reisvoorbereiding maken, het keukenteam dat alles geeft in de keuken om er een heerlijke maaltijd van te maken, de bootsmannen die alle gebroken schoten en vallen weer repareren, want die braken allemaal spontaan toen de scheepsovername begon… en er waren dit keer ook heel veel zelf ingebrachte functies, zoals het wellness team, die voor lekkere massages zorgden, de kamermeisjes, die de kamers netjes hielden en de banketbakkers, die heerlijke cakes en broden voor ons maakten. Op zo’n dag als deze vraag ik mij echt af waarom heel SaS niet een scheepsovername is…
Dirk
Wat ook onderdeel is van deze scheepsovername is de organisatie van de zogenaamde Cuba-schoonmaak. Bij de aankomst in Cuba hoort een inspectie van de douane inclusief hondenbrigade en dokters die de crew controleren op gezondheid en gezonde leefomgeving. Een goede reden om het schip eens grondig aan te pakken! Dus de groep kan zich voorbereiden op Willemijn (2018/2019) haar ervaring
Het was zo ver! Het was tijd voor de grote, mega Cuba-schoonmaak. Het hele schip, van boven tot onder schoon, moest helemaal schoon zijn. Van tevoren was er een plan gemaakt met een duidelijke taakverdeling, zodat we het zo efficiënt mogelijk konden doen. In de ochtend werd er nog even wat school gedaan, maar om 11:00 uur werden de doekjes, sponsjes en flessen allesreiniger uit de banken gehaald en kon het schoonmaken beginnen. Samen met twee anderen moest ik de eetsalon doen. We moesten alle banken leeghalen, stofzuigen, de grond dweilen, de muren afnemen en niet te vergeten: de ventilatie schoonmaken. Het was veel werk, maar na de hele dag zwoegen en zweten, waren we eindelijk klaar en hadden we als beloning een extra filmavond. Ik heb helaas niet veel van de film meegekregen, omdat ik het grootste deel van de tijd heb geslapen. Ik was namelijk helemaal kapot van deze grote schoonmaak. Nu maar hopen dat we worden goedgekeurd en Cuba in mogen…
Willemijn
En ook Sophie weet hoe dat was.
Morgenochtend komen we in Cuba aan, dus het is al een paar dagen lang tijd voor de GROTE Cuba schoonmaak. Ja dit is in hoofdletters, want het HELE schip moet van voor naar achter, van boven naar onder en in alle hoekjes en gaatjes supergoed schoongemaakt worden. De dingen waar we op een normale zondagse grote schoonmaak niet eens naar kijken (die na drie maanden ondertussen ook best wel heel vies zijn) worden nu extra goed schoongemaakt, maar ook nog steeds de dingen die WEL iedere zondag gedaan worden moeten nu extra goed gedaan worden. Dit is allemaal zodat we het land in mogen, want als ze ook maar iets verdachts vinden, of als er iets vies is, hebben ze de macht om eigenlijk het hele schip te slopen op zoek naar drugs en wapens (die wij natuurlijk niet bij ons hebben, maar ja) of om ons niet binnen te laten in Cuba. Zoals u wel begrijpt zijn we hier heel lang mee bezig, nu al zo’n 3 dagen. Gelukkig werkt iedereen goed mee, maar hier hebben we ook wel een goede motivatie voor: als ze ons niet binnenlaten, moeten we het hele schip weer helemaal opnieuw schoonmaken, terwijl we heen en weer schommelen op een klotsende zee. Vandaag was wel leuk, we hebben een zwem-stop gehouden omdat de wind compleet weg was, dus we konden niet meer zeilen en door het gebrek aan wind had iedereen het ook veel te warm. Dit is dus echt een GROTE schoonmaak, maar met wat keiharde muziek, een goede spirit en een zwem-stop tussendoor gaat het eigenlijk best.
Sophie
