Vanochtend stond ik op voor mijn wacht, het was de 32e dag op zee. We voeren langs de kust van Nederland en vervolgens boven de Waddeneilanden langs. Tussen Terschelling en Vlieland door zouden we naar Harlingen varen. Bij het aanblik van de Waddeneilanden op minder dan 500 meter afstand werden veel mensen helemaal blij! We zouden, om even te tanken, gaan aanmeren bij een afgesloten kade, omdat we niet willen dat er mensen aan boord komen, dan zijn we onze quarantaine van 32 dagen namelijk kwijt. Toen we eenmaal aangemeerd waren was iedereen door het dolle heen, want we waren het varen wel een beetje zat na een maand op zee.
Nadat we weer volgetankt waren, gooiden we opnieuw de trossen los om een paar honderd meter verderop aan te meren. Daar aangemeerd kregen we lekker eten waar we in de avond een lekker feestmaal van maakten en er kwamen extraatjes voor de bemanning aan boord, die hadden dat wel verdiend! Ook was er op de kade een spandoek voor ons opgehangen waar “welkom terug” op stond.
Vanwege al het coronagedoe mochten we de kade nog niet op, maar de volgende dag mocht dat wel. De kade is namelijk door hekken afgesloten van de buitenwereld. ’s Avonds keken we The Conjuring, een doodenge horrorfilm. Het was voor ons allemaal een hele leuke en bijzondere dag.
Sem